Πιο αναλυτικά, ισχύουν τα εξής:
Φαιά σήψη/μονίλια (Monilinia laxa)
Για την αμυγδαλιά, φαίνεται ότι αποτελεί πρόβλημα μετά τον τέταρτο ή τον πέμπτο χρόνο. Το παθογόνο προκαλεί ξήρανση και νέκρωση των ανθέων και από εκεί επεκτείνεται στους κλαδίσκους. Ο μύκητας επιβιώνει στα προσβεβλημένα τμήματα του φυτού (ταξιανθίες και κλαδίσκοι) και με αυτόν τον τρόπο οι προσβολές συνεχίζουν και την επόμενη χρονιά. Οι προσβολές ευνοούνται από την υψηλή σχετική υγρασία (βροχές), ενώ η ευαισθησία διαφέρει από ποικιλία σε ποικιλία.
Οι γεωπόνοι προτείνουν στους καλλιεργητές αφαίρεση προσβεβλημένων κλαδίσκων και κλάδων πριν από την πτώση των φύλλων.
Επίσης, συνιστώνται τρεις ψεκασμοί, με καθοδήγηση ως προς τον χρόνο εφαρμογής τους από τον υπεύθυνο γεωπόνο.
Κορύνεο (Coryneum beijerinckii, Wilsonomyces carpophilus)
Ο μύκητας αυτός προκαλεί νεκρώσεις στους οφθαλμούς, νεκρωτικές κηλίδες σε άνθη, φύλλα, βλαστούς και νεαρούς καρπούς. Η εξέλιξη της προσβολής δημιουργεί έλκη στους βλαστούς, ενώ με την πτώση των ιστών των κηλίδων γίνεται ορατό το παθογνωμικό σύμπτωμα των «τρυπών από σκάγια». Ο μύκητας επιβιώνει στα προσβεβλημένα φυτικά τμήματα και οι προσβολές ευνοούνται από την υψηλή σχετική υγρασία (βροχές).
Συστήνονται ψεκασμοί από την πτώση των φύλλων (επανάληψη τον χειμώνα) και την άνοιξη μετά την πτώση των πετάλων, με καθοδήγηση ως προς τον ακριβή χρόνο εφαρμογής τους από τον υπεύθυνο γεωπόνο.
