Έµεινε πίσω τη φετινή χρονιά η τιµή του βάμβακος στη Μακεδονία

Επί της ουσίας πρόκειται για την στροφή του κλάδου στο ποιοτικό προϊόν, κάτι που έρχεται ως αποτέλεσµα, της «αδρανοποίησης» της αγοράς της Τουρκίας, του κενού που δηµιουργεί ο εµπορικός πόλεµος ΗΠΑ - Κίνας και της εν γένει αναζήτησης νέων πιο ώριµων αγορών για το ελληνικό βαµβάκι. Έτσι, παρ’ ότι δεν έχουν τεθεί σε πλήρη και αυστηρή λειτουργία οι διαδικασίες ακριβούς αξιολόγησης των εισκοµίσεων συσπόρου βάµβακος και ταξινόµησης του εκκοκκισµένου, εν τούτοις, ο νέος προσανατολισµός ως αποτέλεσµα των νέων συνθηκών στη διεθνή αγορά υπαγορεύει την µετάβαση βήµα – βήµα προς αυτή την κατεύθυνση.

Το πόσο γρήγορα θα εξελιχθούν τα πράγµατα θα εξαρτηθεί από πολλά, προς το παρόν ωστόσο, οι νέες συνθήκες επηρεάζουν άµεσα  τόσο τη διαµόρφωση των τιµών παραγωγού, όσο και τα µερίδια αγοράς των εκκοκκιστικών επιχειρήσεων.
Αναφέρεται για παράδειγµα ότι οι Αφοί Καραγιώργου που αυτό το φθινόπωρο βγήκαν αποφασιστικά στην αγορά, δίνοντας εξ αρχής τα 50 λεπτά προκαταβολή και προοπτική φιξαρίσµατος µέχρι το τέλος Νοεµβρίου, κατάφεραν να συγκεντρώσουν τις µεγαλύτερες ποσότητες από τα καλά προβροχικά βαµβάκια, κυρίως της Θεσσαλίας, υποχρεώνοντας τον ανταγωνισµό που το... σκέφτονταν να µείνει µε τις δεύτερες ποιότητες και να µην µπορεί σήµερα, ακόµα κι αν το ήθελε, να βελτιώσει τις προσφορές του. Αυτό που δείχνει καθαρό στις τάξεις των εκκοκκιστών είναι ότι όποιος δεν αισθάνεται βέβαιος για τις ποιότητες που εισκοµίζει δεν µπορεί να είναι καθόλου σίγουρος ότι θα βρει τρόπο διάθεσης του εκκοκκισµού, όπως συνέβαινε τα προηγούµενα χρόνια µε την Τουρκία.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό το οποίο γίνεται αυτό τον καιρό, παρ’ ότι έχει και θετικά στοιχεία δεν ικανοποιεί προς το παρόν τις προσδοκίες των παραγωγών, οι οποίοι µέχρι το καλοκαίρι, δηλαδή πριν τη συγκοµιδή, έπαιρναν µηνύµατα για 55 και 60 λεπτά το κιλό. Στο τι στράβωσε, εκτός από την εικόνα των διεθνών χρηµατιστηριακών αγορών, θα πρέπει να αναζητηθεί ίσως και στην καλή εικόνα αποδόσεων που παρουσιάζουν οι εγχώριες εκµεταλλεύσεις.

Βλέποντας αυτές τις αποδόσεις πολλοί εκκοκκιστές προτίµησαν να παίξουν µε τη «σκληρή γραµµή» σε ό,τι αφορά στις τιµές παραγωγού, πολιτική η οποία, θολώνει πολύ την καινούργια εικόνα που επιχειρείται για το ελληνικό βαµβάκι.

 Ιδιαίτερα ζηµιωµένοι απ’ αυτή την τιµολογιακή πολιτική δείχνουν να είναι οι Μακεδόνες, όπου, ως γνωστόν και οι ποιότητες δεν βγαίνουν µε την ίδια ευκολία που βγαίνουν στη Θεσσαλία και νοτιότερα αλλά και ο ανταγωνισµός µεταξύ των εκκοκκιστών είναι µικρότερος. Χαρακτηριστικές είναι οι παρατηρήσεις καλλιεργητή από το Άδενδρο Χαλκιδόνας (Θεσσαλονίκη), ο οποίος βλέπει το σύνολο των εκκοκκιστικών επιχειρήσεων να τιµολογεί αρκετά χαµηλότερα 2-3 λεπτά, απ΄ό,τι στη Θεσσαλία, ακόµα και για καλές ποιότητες.