Ο πρόεδρος της Ένωσης Αγρινίου σημείωσε με αφορμή την γενικότερη συζήτηση για το αρδευτικό νερό, ότι «πρέπει επιτέλους όλοι να καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ως σκέψη ακόμη η μεταφορά νερού από μια περιφέρεια σε μια άλλη, για τους ευνόητους περιβαλλοντικούς λόγους, πόσο μάλλον όταν η περιοχή απ’ την οποία ζητούν τους υδάτινους πόρους της, έχει το 40% των καλλιεργούμενων εκτάσεών της ξηρικές, τις δε υπόλοιπες πολύ κακά αρδευόμενες, με ένα απαρχαιωμένο και προβληματικό δίκτυο».
«Δείτε τι γίνεται αυτή την περίοδο με τις ελιές: η ανομβρία που επικράτησε τους προηγούμενους μήνες και που συνεχίζεται, οδηγεί σε μεγάλη απώλεια εισοδημάτων τους ελαιοπαραγωγούς. Δηλαδή εμείς εξαρτόμαστε απ’ το αν θα βρέξει ή όχι, τη στιγμή που έχουμε πλούτο υδατικό, αλλά όχι μόνο δεν τον αξιοποιούμε, αλλά αναγκαζόμαστε να αγωνιστούμε για να μην μας στερήσουν την μελλοντική του αξιοποίηση. Ζητάμε, λοιπόν, να σταματήσει οριστικά αυτή η συζήτηση και να ανοίξει επιτέλους ένα νέο κεφάλαιο. Αυτό για τα απαραίτητα έργα στην Αιτωλοακαρνανία, τη επιμήκυνσης της αρδευτικής περιόδου σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες, της ορθολογικής διαχείρισης των υδάτων μας, με σεβασμό στο περιβάλλον και με διασφάλιση της βιωσιμότητας των υδάτινων πόρων, αλλά με τρόπο που θα καλύπτει τις υπάρχουσες και τις μελλοντικές ανάγκες της παραγωγής», πρόσθεσε.
Η εκδήλωση στην οποία παρέστη ο Θωμάς Κουτσουπιάς ήταν η πρώτη από τις δυο ημερίδες που διοργανώνει στο Μεσολόγγι η Ειδική Γραμματεία Υδάτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Υδάτων Δυτικής Ελλάδας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου.
Οι ημερίδες αφορούν στο πλαίσιο εφαρμογής της Οδηγίας Πλαίσιο για τα Ύδατα και της Οδηγίας για την αξιολόγηση και τη διαχείριση των κινδύνων πλημμύρας και σαφώς πρόκειται για ένα μείζον ζήτημα, που προκάλεσε την ενεργό συμμετοχή της Συντονιστικής Επιτροπής των Φορέων της Αιτωλοακαρνανίας κατά της Εκτροπής του Αχελώου.
Ως μέλος της Επιτροπής, ο πρόεδρος της Ένωσης Αγρινίου κ. Θωμάς Κουτσουπιάς παρέστη στις σημερινές εργασίες, όπως, άλλωστε εξίσου ενεργή είναι η συμμετοχή του σε κάθε κάλεσμα.
Η Ένωση Αγρινίου, εξάλλου, έχει διαχρονικά στηρίξει οικονομικά την προσπάθεια αποτροπής του εγκλήματος της εκτροπής του ποταμού «από μια φτωχή περιφέρεια που στερείτε βασικών υποδομών σε μια πολύ πιο ανεπτυγμένη», όπως με έμφαση σημείωσε ο κ. Κουτσουπιάς σε σχετική του δήλωση, επισημαίνοντας τα εξής:
«Η κυβέρνηση δείχνει να υιοθετεί τις απόψεις και τα επιχειρήματα της Αιτωλοακαρνανίας και αυτό είναι πολύ θετικό. Γνωρίζει -και αυτό τόνισε ο αρμόδιος υπουργός πρόσφατα στη Θεσσαλία- πως κάθε εγχείρημα θα βρει απέναντί του όχι μόνο την Αιτωλοακαρνανία, αλλά την Ευρώπη και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Θεωρούμε, λοιπόν, πως θα πρέπει να απαλειφθεί κάθε αναφορά, να σταματήσει κάθε σκέψη περί εκτροπής, έστω κι αν πρόκειται πλέον για το εναλλακτικό τρίτο σενάριο. Η ιστορία αυτή πρέπει να τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα».
Επίσης, ο κ. Κουτσουπιάς εστιάζει στα προβλήματα διαχείρισης των υδάτινων πόρων που η Αιτωλοακαρνανία αντιμετωπίζει, με έμφαση, φυσικά, στο αρδευτικό:
«Πρέπει επιτέλους όλοι να καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ως σκέψη ακόμη η μεταφορά νερού από μια περιφέρεια σε μια άλλη, για τους ευνόητους περιβαλλοντικούς λόγους, πόσο μάλλον όταν η περιοχή απ’ την οποία ζητούν τους υδάτινους πόρους της, έχει το 40% των καλλιεργούμενων εκτάσεών της ξηρικές, τις δε υπόλοιπες πολύ κακά αρδευόμενες, με ένα απαρχαιωμένο και προβληματικό δίκτυο. Δείτε τι γίνεται αυτή την περίοδο με τις ελιές: η ανομβρία που επικράτησε τους προηγούμενους μήνες και που συνεχίζεται, οδηγεί σε μεγάλη απώλεια εισοδημάτων τους ελαιοπαραγωγούς. Δηλαδή εμείς εξαρτόμαστε απ’ το αν θα βρέξει ή όχι, τη στιγμή που έχουμε πλούτο υδατικό, αλλά όχι μόνο δεν τον αξιοποιούμε, αλλά αναγκαζόμαστε να αγωνιστούμε για να μην μας στερήσουν την μελλοντική του αξιοποίηση. Ζητάμε, λοιπόν, να σταματήσει οριστικά αυτή η συζήτηση και να ανοίξει επιτέλους ένα νέο κεφάλαιο. Αυτό για τα απαραίτητα έργα στην Αιτωλοακαρνανία, τη επιμήκυνσης της αρδευτικής περιόδου σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες, της ορθολογικής διαχείρισης των υδάτων μας, με σεβασμό στο περιβάλλον και με διασφάλιση της βιωσιμότητας των υδάτινων πόρων, αλλά με τρόπο που θα καλύπτει τις υπάρχουσες και τις μελλοντικές ανάγκες της παραγωγής».
