Όπως επισημαίνεται από τη NASA, επί της παρούσης δεν υπάρχει κάποιο επίγειο ή δορυφορικό παγκόσμιο δίκτυο παρακολούθησης της υγρασίας του εδάφους σε τοπικό επίπεδο για τη γεωργία και τη διαχείριση υδάτινων πόρων. Για τέτοιους σκοπούς υπάρχει η επιλογή της τοποθέτησης αισθητήρων στο έδαφος, αλλά αυτοί παρέχουν μόνο περιορισμένα δεδομένα και είναι σπάνιοι σε περιοχές όπως η Αφρική, η Ασία και η Λατινική Αμερική. Η αποστολή Soil Moisture and Ocean Salinity της ESA έχει τέτοιο χαρακτήρα, ωστόσο τα δεδομένα της είναι χρήσιμα περισσότερο για προβλέψεις σε ευρύ επίπεδο.
O δορυφόρος SMAP θα συλλέγει τα δεδομένα, ενώ θα χρησιμοποιεί δύο όργανα μικροκυμάτων για την παρακολούθηση πέντε εκατοστών εδάφους στην επιφάνεια της Γης, τα οποία θα μπορούν να παράγουν εκτιμήσεις υγρασίας εδάφους «ανάλυσης» περίπου εννέα χιλιομέτρων, «χαρτογραφώντας» όλη την υφήλιο κάθε δύο με τρεις ημέρες. Όπως επισημαίνεται, αν και αυτή η «ανάλυση» δεν θα μπορεί να δείξει πώς μπορεί να ποικίλλει η υγρασία εντός ενός μεμονωμένου πεδίου, το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση θα είναι οι πιο ακριβείς χάρτες του είδους που έχουν δημιουργηθεί ποτέ.
Σύμφωνα με την υπηρεσία US Drought Monitor, το 60% της Καλιφόρνια περνά περίοδο ασυνήθιστης ξηρασίας, ενώ το 2012 αντίστοιχη προειδοποίηση είχε εκδοθεί και για το Τέξας και τις νοτιοανατολικές ΗΠΑ. Οι δύο τελευταίοι χειμώνες της Καλιφόρνια ήταν μεταξύ των πιο ξηρών από το 1879, με άσχημες επιπτώσεις για τον αγροτικό τομέα.
«Η αγροτική ξηρασία προκύπτει όταν η ζήτηση νερού για παραγωγή σοδειάς υπερβαίνει τα διαθέσιμα αποθέματα από βροχοπτώσεις, νερό επιφάνειας και ανανεώσιμες αντλήσεις υπογείων υδάτων» αναφέρει ο Φόρεστ Μέλτον, του Ecological Forecasting Lab στο Ames Research Center της NASA. «Βάσει δεδομένων για τις βροχές και τις χιονοπτώσεις στην Καλιφόρνια, τον Μάρτιο είχαμε γνώση ότι το καλοκαίρι θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με έντονη αγροτική ξηρασία. Αλλά η άρδευση σε τμήματα της Ινδίας, της Μ. Ανατολής και άλλων περιοχών βασίζεται πολύ σε αντλήσεις υπογείων υδάτων κατά διαστήματα ή και ολόκληρο το έτος». Οι πόροι υπογείων υδάτων είναι δύσκολο να υπολογιστούν, οπότε οι αγρότες οι οποίοι βασίζονται σε αυτούς έχουν μειωμένες ενδείξεις όσον αφορά σε επερχόμενες ελλείψεις.
Μάλιστα, για αυτά τα μέρη του κόσμου, όπου οι αγρότες έχουν περιορισμένα δεδομένα για να τους βοηθήσουν στην κατανόηση των συνθηκών, οι μετρήσεις του SMAP θα αποτελούσαν σημαντική βοήθεια.
