Την εβδομάδα που μεσολάβησε από την τελευταία κοινή συνάντηση όλων των τάσεων στα γραφεία της Συνεταιριστικής Ασφαλιστικής (21 Ιουλίου) έγιναν άλλες δύο συναντήσεις στη Θεσσαλονίκη και την Τρίπολη, περισσότερο για τη δημιουργία εντυπώσεων από την πλευρά των πιο πρόθυμων, σ’ αυτή τη φάση, να βάλουν όπως-όπως τα θεμέλια της νέας οργάνωσης, παρά για την ουσιαστική προσέγγιση των ζητημάτων και τον εποικοδομητικό συγκερασμό όλων των απόψεων.
Την προσεχή Τετάρτη (3 Αυγούστου) αναµένεται µια ακόµα συνάντηση (πιθανότατα στο President), στη διάρκεια της οποίας, στελέχη µε ζωηρή παρουσία στα συνεταιριστικά πράγµατα και µε πολυετή παρουσία στο τιµόνι µεγάλων οργανώσεων, όπως του Πτηνοτροφικού Συνεταιρισµού Πίνδος, της ΕΑΣ Αγρινίου, της ΕΑΣ Λακωνίας, της ΕΑΣ Βόλου κ.α. θα επιδιώξουν να βάλουν το δικό τους «αποτύπωµα».
Τα θέµατα τα οποία τίθενται απ’ αυτή την πλευρά είναι δύο:
α) Στο νέο φορέα να µπορούν να εγγράφονται µόνο οργανώσεις και συνεταιριστικές ανώνυµες εταιρείες, στις οποίες οι συνεταιρισµοί µετέχουν στο µετοχικό κεφάλαιο τουλάχιστον µε 51%. Αυτό αµέσως-αµέσως βγάζει έξω από το παιχνίδι τις ιδιωτικές κατ’ ουσίαν ανώνυµες εταιρείες, οι οποίες επιδιώκουν να αποκτήσουν λόγο στα συνεταιριστικά δρώµενα.
β) Η συµµετοχή στο εκλεκτορικό σώµα (γενική συνέλευση) και κατ’ επέκταση στα διοικητικά όργανα του νέου φορέα να είναι κλιµακωτή και αναλογική. Έτσι, απορρίπτεται εξ αρχής η µέχρι σήµερα πρόταση της άλλης πλευράς που διευκολύνει τις µικρές οργανώσεις να έχουν µεγάλη επιρροή στα πράγµατα (π.χ. έναν εκπρόσωπο µε 1 εκατ. τζίρο, 2 εκπροσώπους µε 2 εκατ. τζίρο και 3 εκπροσώπους µε 15 εκατ. τζίρο) και προκρίνεται ένα απολύτως αναλογικό σύστηµα (π.χ. για κάθε 3 εκατ. τζίρο ένας αντιπρόσωπος).
Τα παραπάνω ζητήµατα µπορεί να µοιάζουν τεχνικά, είναι όµως αυτά τα οποία θα διαµορφώσουν τη µετεκλογική εικόνα του νέου φορέα και τη δυνατότητά του να κινηθεί προς τη µια ή προς την άλλη κατεύθυνση. Με άλλα λόγια, αν ισχύσει το δεύτερο, τότε ο νέος φορέας θα αποτελέσει έναν ισχυρό σύνδεσµο παραγωγικών οργανώσεων του συνεταιριστικού χώρο µε µεγάλο εκτόπισµα και δυνατότητα, όχι µόνο να χρηµατοδοτήσουν τη λειτουργία του εν λόγω φορέα, αλλά και να έχουν βαρύ παρεµβατικό λόγο στις εξελίξεις.
Αδύναµο σχήµα σε ρόλο νεροκουβαλητή
Στη δεύτερη περίπτωση, ο νέος φορέας θα είναι ένα είδος συνδικαλιστικού οργάνου που θα εκπροσωπεί µικρούς, αδύναµους και συχνά ανερµάτιστους συνεταιρισµούς, η λειτουργία του οποίου είναι πολύ πιθανό να έχει έντονο πολιτικό ή και κοµµατικό χρώµα και συχνά να αρκείται στο ρόλο «νεροκουβαλητή» της εκάστοτε κυβέρνησης. Από τις µέχρι στιγµής ενδείξεις φαίνεται πως οι σηµερινοί κυβερνώντες θα διευκόλυναν τα µάλα ένα τέτοιο αδύναµο σχήµα, προκειµένου να διευκολυνθούν στο δικό τους σχεδιασµό το επόµενο διάστηµα.
Ερωτηματικά εγείρει ο ρόλος ορισμένων
Αναπάντητα ερωτηµατικά αφήνει σ’ αυτή τη φάση ο ρόλος που αναπτύσσουν στο εν λόγω εγχείρηµα δύο στελέχη µε σαφή κοµµατική σφραγίδα και διαρκή εµπλοκή στα συνεταιριστικά πράγµατα.
Οι κύριοι Αλέκος Κοντός και Χρήστος Γιαννακάκης, προέρχονται σαφώς από το χώρο της Νέας ∆ηµοκρατίας και εκτός από την τεχνοκρατική κατά βάση παρουσία στις συνεταιριστικές ΣΕΚΕ και Venus αντίστοιχα έχουν επηρεάσει ποικιλοτρόπως τα συνεταιριστικά δρώµενα.
Ο πρώτος, βέβαια, πολύ περισσότερο, αφού διετέλεσε υπουργός Γεωργίας και ο δεύτερος, µε συνεταιριστικές καταβολές µε πολιτική δράση και ως µέλος της ΠΑΣΕΓΕΣ.
Η έντονη παρασκηνιακή ή και δηµόσια δραστηριότητα των Κοντού και Γιαννακάκη γύρω από το νέο φορέα κάνει πολλούς να αναρωτιούνται τι σχέση µπορούν να έχουν οι πρωτοβουλίες των δύο πολιτογραφηµένων στο χώρο της Νέας ∆ηµοκρατίας στελεχών (κοντά τους, αλλά πάντα αθόρυβα, και ο πολυπράγµων πρώην γενικός γραµµατέας του υπουργείου Κώστας Σκιαδάς), µε τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ για αναδιοργάνωση και έλεγχο των οργανώσεων του αγροτικού χώρου και µε τις επιδιώξεις ενός µηχανογράφου που αφού οικειοποιήθηκε το µηχανογραφικό σύστηµα του ΟΠΕΚΕΠΕ και έριξε τις συνεταιριστικές οργανώσεις στην πολύπαθη υπόθεση του ΟΣ∆Ε, τώρα επιχειρεί να καπηλευθεί την υπόθεση του συνεργατισµού και να αλώσει το χώρο.
Με τα... σκουπίδια κάτω απο το χαλί
Τις κινήσεις ορισµένων εκ των πρωτεργατών, εµφανών ή αφανών, στο συγκεκριµένο σχήµα, όπως π.χ. Τάκης Πεβερέτος και Γιώργος ∆ασκαλάκης κ.α., σιγοντάρει απ’ ότι φαίνεται αν όχι η κυβέρνηση, ένα πλέγµα επιτελών της πλατείας Βάθη (υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης) και κάποιοι πυρήνες σε κυβέρνηση και κόµµα (ΣΥΡΙΖΑ).
Επίσης, τη συµµετοχή αυτή καθ’ αυτή κάποιων στελεχών στο νέο φορέα, όπως π.χ. των Χρήστου Μπαρλιά, Βασίλη Παρόλα, Νίκου Γκίζα κ.α., συντόνισε το δίκτυο της κοινοπραξίας του ΟΣ∆Ε και τα στενά συµφέροντα του ιδιώτη που ιδιοποιείται εδώ και χρόνια το µηχανογραφικό σύστηµα του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Κοντά σε όλους αυτούς, κάπως αργά φαίνεται να ξυπνάνε από τον βαθύ ύπνο της προηγούµενης δεκαετίας κάποιοι από τους παλιούς προέδρους ισχυρών συνεταιριστικών οργανώσεων, οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν αφεθεί για χρόνια στο «νανούρισµα» του Καραµίχα, µέχρι που είδαν το καράβι της ΠΑΣΕΓΕΣ να βουλιάζει. Σήµερα βλέπουν το «όνειρο» κάπως διαφορετικά, αφού, όπως λέει τον τελευταίο καιρό έµπειρος παρατηρητής του χώρου, «έχουν σηκωθεί τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι». Ανδρέας ∆ηµητρίου, Παύλος Σατολιάς, Νικήτας Πρίντζος, Θωµάς Κουτσουπιάς, Νίκος Προκοβάκης και Αχιλλέας Λιούτας, φαίνεται να είναι οι άνθρωποι που θα επιδιώξουν τις επόµενες µέρες (συνάντηση της Τετάρτης στο President) να ασκήσουν την επιρροή τους και να φέρουν τα πράγµατα σε µια καλύτερη ισορροπία από αυτή την οποία µπορούν να εξασφαλίσουν οι προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων προβεβληµένων στελεχών, οι πειραµατισµοί ενός κόµµατος που ασκεί εξουσία ή στη χειρότερη περίπτωση οι αίολες υποσχέσεις για δήθεν µοιρασιά από µια υπό διαµόρφωση καινούργια πίτα, που µοιράζει η παρέα του ΟΣ∆Ε.
Θα µπορούσε να γίνει αναφορά και σε µια πέµπτη τάση νεώτερων στελεχών που εµπλέκεται αυτό τον καιρό, έστω και µε κάποιες επιφυλάξεις (βαράτε µε κι ας κλαίω) στα δρώµενα για το νέο φορέα, η οποία εκπροσωπείται από τους Νίκο Κουτλιάµπα και Θανάση Βακάλη και ενώ δίνει άλλοθι σε κάποιες κινήσεις, προς το παρόν µένει απαθής και δεν δείχνει διάθεση να πάρει το παιχνίδι πάνω της. Παρ’ ότι πετυχηµένοι... στα χωριά τους, δηλαδή στις οργανώσεις τους, οι εν λόγω συνεταιριστές δεν δείχνουν έτοιµοι να µπουν µε αποφασιστικό λόγο στο παιχνίδι του κέντρου, παρακολουθούν µε κάποιο φόβο τις παλιές καραβάνες να κάνουν τα δικά τους και πολλοί αναρωτιούνται αν θα µπορέσουν ποτέ... να ξεδιπλώσουν τις αρετές τους.
