Μάλιστα, πλέον πολλές αγροτικές περιφέρειες κατακλύζονται από εισαγόµενα προϊόντα, ελλείψει εγχώριας παραγωγής που επιλέγεται να φύγει προς το εξωτερικό, «αποχρωµατίζοντας» τα τοπικά χαρακτηριστικά µιας περιοχής και τη σύνδεση που υπήρχε µεταξύ αγρότη-καταναλωτή και αυτό αποτελεί µεγαλύτερο κίνδυνο ακόµη και από το επισιτιστικό που καλούνταν µέχρι σήµερα να υπηρετήσει η ΚΑΠ έχοντας στο επίκεντρο των δράσεών της τον Α’ Πυλώνα
Οι επιτελείς των Βρυξελλών επιχειρούν τώρα να το πάρουν… αλλιώς, µπας και σταµατήσει η «διαρροή» αγροτών από τα χωριά, κυρίως νέων, που έχει επιφέρει σηµαντικές επιπτώσεις στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ. Το στοίχηµα που καλούνται να παίξουν είναι πώς θα γίνει ελκυστική η ύπαιθρος και τα κονδύλια που διατίθενται δεν θα εξυπηρετούν µόνο τις ανάγκες για αγροτικά εµπορεύµατα αλλά και τους ανθρώπους του κοινωνικού ιστού µιας περιφέρειας
Το καµπανάκι εξάλλου «χτύπησε» πριν από µερικούς µήνες στο Κορκ της Ιρλανδίας ο πρώην επίτροπος Γεωργίας ∆ρ. Φρανς Φίσλερ και «πατέρας» του Β’ Πυλώνα της ΚΑΠ, ο οποίος 20 χρόνια µετά την πρώτη διακήρυξη το 1996, τόνισε την ανάγκη νέας ταυτότητας στις αγροτικές περιοχές, δεδοµένου ότι ο πληθυσµός τους µέσα στις επόµενες δύο δεκαετίες αναµένεται να µειωθεί κατά 100 εκατοµµύρια ανθρώπους λόγω µετακίνησης προς τα αστικά κέντρα
«Σήµερα τα 500 εκατοµµύρια του πληθυσµού της ΕΕ, ζουν σε αστικά κέντρα εκ των οποίων 300 εκατοµµύρια στις αγροτικές ζώνες, αλλά η ισορροπία αναµένεται να αλλάξει µέσα στην επόµενη 20ετία µε σοβαρές συνέπειες για εκείνους που ζουν στην ύπαιθρο», είπε προτείνοντας να γίνει διάκριση µεταξύ των τύπων των αγροτικών περιοχών και των εργαλείων στήριξής τους. «Για παράδειγµα, έχουµε αυτό που ονοµάζουµε ζώνες µπέικον, εκείνες δηλαδή της περιοχές γύρω από τις πόλεις που µερικές φορές ευηµερούν περισσότερο από τις ίδιες τις πόλεις. Αυτές αντιµετωπίζουν µια διαφορετική κατάσταση σε σχέση µε τις αποµακρυσµένες ή τις περιοχές που κυριαρχούνται από τον γεωργικό τοµέα», εξήγησε. Εξάλλου, στο πλαίσιο της σηµερινής ΚΑΠ η συντριπτική πλειονότητα των άµεσων ενισχύσεων διατίθεται στις πλουσιότερες γεωργικές εκµεταλλεύσεις, µε µόλις το 13% των δικαιούχων να λαµβάνει το 74% αυτών
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στο περιοδικό Αγρόκτημα που κυκλοφορεί μαζί με την Agrenda.
Οι επιτελείς των Βρυξελλών επιχειρούν τώρα να το πάρουν… αλλιώς, µπας και σταµατήσει η «διαρροή» αγροτών από τα χωριά, κυρίως νέων, που έχει επιφέρει σηµαντικές επιπτώσεις στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ. Το στοίχηµα που καλούνται να παίξουν είναι πώς θα γίνει ελκυστική η ύπαιθρος και τα κονδύλια που διατίθενται δεν θα εξυπηρετούν µόνο τις ανάγκες για αγροτικά εµπορεύµατα αλλά και τους ανθρώπους του κοινωνικού ιστού µιας περιφέρειας
Το καµπανάκι εξάλλου «χτύπησε» πριν από µερικούς µήνες στο Κορκ της Ιρλανδίας ο πρώην επίτροπος Γεωργίας ∆ρ. Φρανς Φίσλερ και «πατέρας» του Β’ Πυλώνα της ΚΑΠ, ο οποίος 20 χρόνια µετά την πρώτη διακήρυξη το 1996, τόνισε την ανάγκη νέας ταυτότητας στις αγροτικές περιοχές, δεδοµένου ότι ο πληθυσµός τους µέσα στις επόµενες δύο δεκαετίες αναµένεται να µειωθεί κατά 100 εκατοµµύρια ανθρώπους λόγω µετακίνησης προς τα αστικά κέντρα
«Σήµερα τα 500 εκατοµµύρια του πληθυσµού της ΕΕ, ζουν σε αστικά κέντρα εκ των οποίων 300 εκατοµµύρια στις αγροτικές ζώνες, αλλά η ισορροπία αναµένεται να αλλάξει µέσα στην επόµενη 20ετία µε σοβαρές συνέπειες για εκείνους που ζουν στην ύπαιθρο», είπε προτείνοντας να γίνει διάκριση µεταξύ των τύπων των αγροτικών περιοχών και των εργαλείων στήριξής τους. «Για παράδειγµα, έχουµε αυτό που ονοµάζουµε ζώνες µπέικον, εκείνες δηλαδή της περιοχές γύρω από τις πόλεις που µερικές φορές ευηµερούν περισσότερο από τις ίδιες τις πόλεις. Αυτές αντιµετωπίζουν µια διαφορετική κατάσταση σε σχέση µε τις αποµακρυσµένες ή τις περιοχές που κυριαρχούνται από τον γεωργικό τοµέα», εξήγησε. Εξάλλου, στο πλαίσιο της σηµερινής ΚΑΠ η συντριπτική πλειονότητα των άµεσων ενισχύσεων διατίθεται στις πλουσιότερες γεωργικές εκµεταλλεύσεις, µε µόλις το 13% των δικαιούχων να λαµβάνει το 74% αυτών
