Αιώνες τώρα ο άνθρωπος παλεύει µε τη γη µε τρόπους που αλλάζουν και εξελίσσονται στο πέρασµα του χρόνου, για να φτάσουµε σήµερα στην επανάσταση της γεωργίας ακριβείας. Κάθε αλλαγή και κάθε εξέλιξη δηµιούργησε ένα νέο σκηνικό και µία νέα σχέση του παραγωγού µε τη γη του.
Πιάνοντας την αρχή του νήµατος θα βρεθούµε στην αρχαία Μεσοποταµία της Νεολιθικής εποχής. Στην εύφορη λωρίδα γης που αγκαλιάζουν οι ποταµοί Τίγρης και Ευφράτης ο άνθρωπος έσκυψε για πρώτη φορά πάνω από το χώµα, για να το κάνει να βλαστήσει µε µόνα µέσα κάποια υποτυπώδη εργαλεία από πέτρα και ξύλο και τη µυική του δύναµη. Πολύ αργότερα, τον 12ο αιώνα π.Χ., θα συντελεστεί η πρώτη γεωργική επανάσταση µε το πηκτόν άροτρο, έναν τύπο αλετριού, για το οποίο βρίσκουµε αναφορές στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Οµήρου.
Τα αλέτρια βυθίζονταν στα χώµατα της ελληνικής υπαίθρου µέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Ο άνθρωπος σταµάτησε να δουλεύει σκυφτός και εκµεταλλεύτηκε τη δύναµη των ζώων βελτιώνοντας αισθητά την τεχνική του. Ωστόσο, η καλλιέργεια της γης συνέχισε να είναι σκληρή, όπως την περιγράφει ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας στο βιβλίο «Η φωνή της γης», το οποίο καταπιάνεται µε τα δραµατικά γεγονότα που έζησε ο Θεσσαλικός Κάµπος την περίοδο της Κατοχής: «Θέ µου, τι µόχθος, τι υποµονή για να εγκυµονήσει η γη και να κάµει στάρι. Να την ανοίγεις µε το αλέτρι σιγά-σιγά, να την ξανανοίγεις και πάλι δεύτερη και ίσως και τρίτη φορά, κι ύστερα να την περπατάς όλη για να ξαπλώσεις απάνω της τους σπόρους. Και για να παραχωθούν οι σπόροι να ξανανοίγεις πάλι τη γη, µέχρι και την τελευταία σπιθαµή, αργοπατώντας και σπρώχνοντας το αλέτρι προς τα σπλάχνα της»
Ο παραγωγός που πατά µε τα πόδια του το κτήµα σπιθαµή προς σπιθαµή µπορεί να αισθανθεί τη ζεστασιά του χώµατος και τη µυρωδιά από το φρεσκοανοιγµένο και νοτισµένο χώµα. «Πώς µύριζε το χώµα! Περίεργη οσµή. Αλλά µάλλον δεν ήταν µυρωδιά. Ήταν σαν κάτι ζωντανό που έβγαινε µέσα απ’ τα σχισµένα σπλάχνα της γης. Ήταν κάτι που δεν µπορούσες να το καθορίσεις, µα αισθανόσουν πως όλη αυτή η άχνα ήταν µία έκφραση της ζωής, κάτι σαν ένα µυστηριώδες µήνυµα ζωής» συνεχίζει στην αφήγησή του ο Τοσίτσας.
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στο περιοδικό Αγρόκτημα που κυκλοφορεί μαζί με την Agrenda.
Πιάνοντας την αρχή του νήµατος θα βρεθούµε στην αρχαία Μεσοποταµία της Νεολιθικής εποχής. Στην εύφορη λωρίδα γης που αγκαλιάζουν οι ποταµοί Τίγρης και Ευφράτης ο άνθρωπος έσκυψε για πρώτη φορά πάνω από το χώµα, για να το κάνει να βλαστήσει µε µόνα µέσα κάποια υποτυπώδη εργαλεία από πέτρα και ξύλο και τη µυική του δύναµη. Πολύ αργότερα, τον 12ο αιώνα π.Χ., θα συντελεστεί η πρώτη γεωργική επανάσταση µε το πηκτόν άροτρο, έναν τύπο αλετριού, για το οποίο βρίσκουµε αναφορές στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Οµήρου.
Τα αλέτρια βυθίζονταν στα χώµατα της ελληνικής υπαίθρου µέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Ο άνθρωπος σταµάτησε να δουλεύει σκυφτός και εκµεταλλεύτηκε τη δύναµη των ζώων βελτιώνοντας αισθητά την τεχνική του. Ωστόσο, η καλλιέργεια της γης συνέχισε να είναι σκληρή, όπως την περιγράφει ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας στο βιβλίο «Η φωνή της γης», το οποίο καταπιάνεται µε τα δραµατικά γεγονότα που έζησε ο Θεσσαλικός Κάµπος την περίοδο της Κατοχής: «Θέ µου, τι µόχθος, τι υποµονή για να εγκυµονήσει η γη και να κάµει στάρι. Να την ανοίγεις µε το αλέτρι σιγά-σιγά, να την ξανανοίγεις και πάλι δεύτερη και ίσως και τρίτη φορά, κι ύστερα να την περπατάς όλη για να ξαπλώσεις απάνω της τους σπόρους. Και για να παραχωθούν οι σπόροι να ξανανοίγεις πάλι τη γη, µέχρι και την τελευταία σπιθαµή, αργοπατώντας και σπρώχνοντας το αλέτρι προς τα σπλάχνα της»
Ο παραγωγός που πατά µε τα πόδια του το κτήµα σπιθαµή προς σπιθαµή µπορεί να αισθανθεί τη ζεστασιά του χώµατος και τη µυρωδιά από το φρεσκοανοιγµένο και νοτισµένο χώµα. «Πώς µύριζε το χώµα! Περίεργη οσµή. Αλλά µάλλον δεν ήταν µυρωδιά. Ήταν σαν κάτι ζωντανό που έβγαινε µέσα απ’ τα σχισµένα σπλάχνα της γης. Ήταν κάτι που δεν µπορούσες να το καθορίσεις, µα αισθανόσουν πως όλη αυτή η άχνα ήταν µία έκφραση της ζωής, κάτι σαν ένα µυστηριώδες µήνυµα ζωής» συνεχίζει στην αφήγησή του ο Τοσίτσας.
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στο περιοδικό Αγρόκτημα που κυκλοφορεί μαζί με την Agrenda.
