Στην υιοθέτηση συνολικά 170 νέων περιοριστικών µέτρων για το εµπόριο, προέβησαν τα µέλη του G20 και άλλοι εµπορικοί εταίροι της ΕΕ, κατά την διάρκεια των 13 µηνών που καλύπτει η έκθεση. Οι χώρες που υιοθέτησαν τα περισσότερα από αυτά τα µέτρα είναι η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και η Ινδονησία. Την ίδια στιγµή, καταργήθηκαν µόνο 12 εµπορικά εµπόδια που προϋπήρχαν. Αυτό σηµαίνει ότι εκατοντάδες από τα µέτρα προστατευτισµού που υιοθετήθηκαν από την αρχή της οικονοµικής κρίσης εξακολουθούν να πλήττουν το παγκόσµιο εµπόριο, παρά τις δεσµεύσεις του G20.
Ο αριθµός των µέτρων που εφαρµόζονται στα σύνορα και εµποδίζουν άµεσα το εµπόριο συνεχίζει να αυξάνεται, µε την Ρωσία να εφαρµόζει τα περισσότερα µέτρα που επηρεάζουν τις εισαγωγές. Ο αριθµός των νέων περιορισµών στις εξαγωγές επίσης αυξήθηκε, µια τάση που είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Όλες οι χώρες είναι αλληλοεξαρτώµενες από τους φυσικούς πόρους και πρακτικές τέτοιου είδους µπορούν να έχουν ζηµιογόνα αποτελέσµατα για τις αγορές και τις αξίες των διεθνών εµπορευµάτων. Τέτοιου είδους µέτρα µπορούν να βλάψουν τις χώρες που τα εφαρµόζουν, καθώς καµία χώρα δεν είναι αυτάρκης σε ότι αφορά τις ανάγκες της σε φυσικούς πόρους.
Επίσης, οι χώρες καταφεύγουν συχνότερα σε µεροληπτική εσωτερική φορολόγηση, τεχνικές ρυθµίσεις ή προϋποθέσεις εντοπιότητας προκειµένου να προστατεύσουν τις αγορές τους από τον ξένο ανταγωνισµό. Τον µεγαλύτερο αριθµό τέτοιων µέτρων εισήγαγε η Κίνα. Οι επενδυτές συνεχίζουν να επηρεάζονται από περιορισµούς στην είσοδο σε ξένες αγορές. Τέλος, η τάση περιορισµού της συµµετοχής ξένων εταιρειών σε διαγωνισµούς δηµοσίου παραµένει ισχυρή, κυρίως στις ΗΠΑ.
Απόστολος Σκούρτας
Ο αριθµός των µέτρων που εφαρµόζονται στα σύνορα και εµποδίζουν άµεσα το εµπόριο συνεχίζει να αυξάνεται, µε την Ρωσία να εφαρµόζει τα περισσότερα µέτρα που επηρεάζουν τις εισαγωγές. Ο αριθµός των νέων περιορισµών στις εξαγωγές επίσης αυξήθηκε, µια τάση που είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Όλες οι χώρες είναι αλληλοεξαρτώµενες από τους φυσικούς πόρους και πρακτικές τέτοιου είδους µπορούν να έχουν ζηµιογόνα αποτελέσµατα για τις αγορές και τις αξίες των διεθνών εµπορευµάτων. Τέτοιου είδους µέτρα µπορούν να βλάψουν τις χώρες που τα εφαρµόζουν, καθώς καµία χώρα δεν είναι αυτάρκης σε ότι αφορά τις ανάγκες της σε φυσικούς πόρους.
Επίσης, οι χώρες καταφεύγουν συχνότερα σε µεροληπτική εσωτερική φορολόγηση, τεχνικές ρυθµίσεις ή προϋποθέσεις εντοπιότητας προκειµένου να προστατεύσουν τις αγορές τους από τον ξένο ανταγωνισµό. Τον µεγαλύτερο αριθµό τέτοιων µέτρων εισήγαγε η Κίνα. Οι επενδυτές συνεχίζουν να επηρεάζονται από περιορισµούς στην είσοδο σε ξένες αγορές. Τέλος, η τάση περιορισµού της συµµετοχής ξένων εταιρειών σε διαγωνισµούς δηµοσίου παραµένει ισχυρή, κυρίως στις ΗΠΑ.
Απόστολος Σκούρτας
