Γιατί, πόσο σύµπτωση µπορεί να ήταν οι κατά συρροή ατυχείς παρεµβάσεις στο νόµο περί συνεταιρισµών (αρχής γενοµένης από τον νόµο 4015/2011), η κατάρρευση των συνεταιριστικών οργανώσεων και η άλωση της περιουσίας τους από συµφέροντα ξένα προς τον συνεργατισµό και τους αγρότες;
Κι ακόµα, πόσο σύµπτωση µπορεί να ήταν το γεγονός ότι την ίδια στιγµή που οι συνεταιρισµοί κατέρρεαν και οι αγροτικές εκµεταλλεύσεις -όπως τις γνωρίσαµε τα τελευταία 50 χρόνια- υφίσταντο ασφυκτική πίεση, κάποιοι αποφάσιζαν αιφνιδίως τον τριπλασιασµό των ασφαλιστικών εισφορών και τον πολλαπλασιασµό των αγροτικών φόρων;
Σήµερα τα προβλήµατα έχουν γίνει πολλά και δυσεπίλυτα. Γιατί, στα δύσκολα παλιά προστέθηκαν και πολλά καινούργια. Είναι η ένταση του διεθνούς ανταγωνισµού, ο έλεγχος των αγορών από όλο και λιγότερους παίκτες, οι ανατροπές που φέρνει η νέα τεχνολογία, η σταθερή έλλειψη προετοιµασίας για την επόµενη µέρα.
Σίγουρα το πιο µεγάλο πρόβληµα για την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου θα είναι το έλλειµµα στοιχειώδους καταγραφής αυτών των προβληµάτων. Μέσα στην οξεία αντιπαλότητα που προγηγήθηκε και στον κενό περιεχοµένου πολιτικό λόγο, τα µεγάλα αγροτικά ζητήµατα πέρασαν, όπως ήταν φυσικό, σε δεύτερη µοίρα.
Το πέπλο καπνού µέσα στο οποίο κύλισε η πολιτική ζωή του τόπου, η επιµονή των κρατούντων στην άρνηση της πραγµατικότητας και η πίστη στις ιδεοληψίες που κατέστησαν κυρίαρχες, δεν άφησαν περιθώρια για την καταγραφή των δυσκολιών και την αναζήτηση των αιτίων.
Με δεδοµένο λοιπόν ότι για τα µεγάλα ζητήµατα της αγροτικής παραγωγής, αυτή τη φορά, φάκελοι δεν υπάρχουν, καθίσταται κρίσιµο, η επόµενη κυβέρνηση την κρίση ποιων θα εµπιστευθεί.
*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda
