της Ολίβια Λαζάρντ*
Εάν η ΕΕ - µια οργάνωση της οποίας η οποία έχει ως αρχή το «ποτέ ξανά» - παρείδε έναν πόλεµο, τι άλλο θα µπορούσε να έχει αγνοήσει; Παρ’ όλη τη βία που εκτυλίσσεται ήδη στην Ουκρανία, ο πόλεµος µπορεί να είναι µόνο ένα κοµµάτι σε ένα πολύ µεγαλύτερο παζλ, το οποίο η Ρωσία συµπληρώνει µέσω δοκιµών και σφαλµάτων τα τελευταία χρόνια. […] Πρέπει επίσης να αναλυθεί υπό το πρίσµα ενός µεταβαλλόµενου κόσµου, ο οποίος αποσταθεροποιείται από τις κλιµατικές διαταραχές και τον γεωοικονοµικό ανταγωνισµό.
Η Ρωσία θεωρείται εδώ και καιρό ως ένας παράγοντας που κάνει ελάχιστα για την κλιµατική αλλαγή.[…] Τα έγγραφα εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας αποκαλύπτουν ότι ο Πούτιν κατάλαβε πριν από χρόνια ότι η κλιµατική αλλαγή και οι γεωπολιτικές διαταραχές θα οδηγούσαν σε ριζικές αλλαγές στις αγορές ενέργειας και εµπορευµάτων, απαιτώντας εποµένως από τη Ρωσία να διαφοροποιήσει την οικονοµία της. Όσο αφορά την ενέργεια, δύο θεµελιώδεις πτυχές καθόρισαν τη ρωσική προοπτική. Η µίας είναι ότι οι υδρογονάνθρακες θα παραµείνουν θεµελιώδεις για την παγκόσµια οικονοµία και η µεγαλύτερη ζήτηση θα προέρχεται από την Ασία.
Η δεύτερη είναι ότι η Ρωσία κατανόησε τις προσπάθειες της Ευρώπης να κινηθεί προς ένα ενεργειακό µείγµα µε κύριο συστατικό τις ανανεώσιµες πηγές ενέργειας που θα βασίζεται σε κρίσιµες πρώτες ύλες όπως οι σπάνιες γαίες. […] Τι σχέση έχει η Ουκρανία σε όλα αυτά; Με εκτιµώµενο ορυκτό πλούτο άνω των 6,7 τρισ. ευρώ, η Ουκρανία είχε συνάψει στρατηγική συνεργασία για τις πρώτες ύλες µε την ΕΕ τον Ιούλιο του 2021, µε στόχο την ανάπτυξη και τη διαφοροποίηση των αλυσίδων εφοδιασµού για κρίσιµα υλικά. Η µόνη άλλη χώρα στην οποία είχε στραφεί η ΕΕ είναι ο Καναδάς. […] Αν η Ευρώπη θέλει να ανταποκριθεί στις προκλήσεις ενός κόσµου όπου οι φορείς εργαλειοποιούν την αστάθεια και οπλίζουν τις αλυσίδες εφοδιασµού και τα κρίσιµα για την απεξάρτηση από τον άνθρακα κοιτάσµατα ώστε να επανασχεδιάσουν την παγκόσµια ισορροπία δυνάµεων, θα πρέπει να αλλάξει την οπτική της για τις µεταβάσεις.[…] Είναι πλέον καιρός η Πράσινη Συµφωνία να εγκρίνει επιτέλους µια στρατηγική εξωτερικής πολιτικής, αναγεννητική και δίκαιη.
*Συνεργάτη στο Carnegie Europe
