Οι τευτλοπαραγωγοί προχώρησαν σε λήξη της κατάληψης της εταιρείας στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να έχουν σταµατήσει να απαιτούν την τήρηση των όσων προβλέπει η σύµβασή τους µε την εταιρεία, γεµάτοι δυσπιστία που οφείλεται εκτός των άλλων στην έλλειψη σχετικού προγραµµατισµού για το 2015
Πώς φτάσατε στην κατάληψη των γραφείων της ΕΒΖ; Είχαµε µείνει απλήρωτοι χωρίς να έχουµε λάβει καµία ενηµέρωση. Σε συνάντηση µε τη διοίκηση της ΕΒΖ µας ανακοινώθηκε ότι υπάρχει αδυναµία πληρωµής των χρηµάτων που µας χρωστάνε και µάλιστα ότι οι εργαζόµενοι στο Πλατύ δεν αφήνουν την Τράπεζα Πειραιώς να σφραγίσει τα σιλό και να µπορέσει έτσι να προχωρήσει η πίστωση των λογαριασµών µας. ∆ιακόψαµε αµέσως τη συζήτηση γιατί θεωρήσαµε ότι αυτό δεν είχε καµία σχέση µε τη δική µας συµφωνία µε τη Βιοµηχανία. Βέβαια, να τονίσω ότι εµείς είµαστε στο πλευρό των εργαζοµένων. Ακόµη και να συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα θεωρούσαµε πως καλώς διεκδικούν και εκείνοι τα δεδουλευµένα τους. Παρόλα αυτά δεν ισχύει αυτό που ειπώθηκε.
∆ώστε µας µια καλύτερη εικόνα των οικονοµικών απαιτήσεων που έχουν σήµερα οι τευτλοκαλλιεργητές από την Ελληνική Βιοµηχανία Ζάχαρης.Αυτή τη στιγµή η ΕΒΖ χρωστά 18 εκατ. ευρώ σε 4.000 τευτλοκαλλιεργητές, ενώ υπάρχουν 20.000 τόνοι ασυγκόµιστων τεύτλων στα χωράφια. Είναι η πρώτη φορά που καθυστερεί πληρωµή όλα αυτά τα χρόνια. Μέχρι το 2013 πληρωνόµασταν µέσα σε 25-30 µέρες. Καταρχήν, όταν υπογράψαµε εµείς τη σύµβαση τον Φλεβάρη του 2014, γνωρίζαµε ότι υπάρχουν 3 ζαχαρουργεία. ∆ε γνωρίζαµε ότι πρόκειται να κλείσουν τα εργοστάσια στις Σέρρες και την Ορεστιάδα και πως θα µείνει τελικά µόνο ένα
Πόσο κοντά είναι κατά την άποψή σας η εκταµίευση των 16 εκατ. ευρώ τα οποία, όπως λένε οι αρµόδιοι αρκεί για να πληρωθεί το 80% της αξίας των ζαχαροτεύτλων που παραδόθηκαν; Βάλαµε την υπογραφή µας και οφείλαµε να παραδώσουµε ένα ποιοτικό προϊόν, όπως και κάναµε. Εκείνοι από την άλλη υπέγραψαν ότι θα εξασφαλίσουν την πληρωµή µας και οφείλουν να µας δώσουν όλο το ποσό που συµφωνήθηκε. Το έχουµε ξεκαθαρίσει ότι δεν κάνουµε παζάρια, ζητάµε να τιµήσουν την υπογραφή τους. Και σίγουρα, αν δεν είχε γίνει αυτή η κινητοποίηση, δε θα γινόταν τίποτα, δε θα µπορούσαµε να ελπίζουµε σε τίποτα τώρα
Κάποιοι, λένε βέβαια ότι πηγαίνοντας για την πλήρη εξόφληση, για τα 18 εκατ. ευρώ πριν από τις εθνικές εκλογές, κινδυνεύετε να χάσετε και τα συµφωνηθέντα. Σε αυτή την περίπτωση θα κινηθούµε νοµικά. ∆εν υπάρχει περίπτωση να καθίσουµε σε οποιοδήποτε τραπέζι διαπραγµατεύσεων, ούτε να µιλήσουµε για επόµενη συµφωνία εάν δεν έχει πληρωθεί το ποσό για το οποίο µιλάµε. Ούτε η κακή οικονοµική διαχείριση της ΕΒΖ όλα αυτά τα χρόνια µας αφορά, αλλά ούτε και η συµφωνία της ΕΒΖ µε την Τράπεζα Πειραιώς. Εµείς έχουµε σύµβαση µε την Ελληνική Βιοµηχανία Ζάχαρης και µόνο µε αυτή. ∆εν υπάρχει καµία δικαιολογία από την πλευρά τους
Κάποιοι πάλι υποστηρίζουν ότι οι φέροντες σήµερα την πολιτική ευθύνη για το θέµα, προτιµούν να παραδώσουν την «καυτή πατάτα» στην επόµενη κυβέρνηση.Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Η αρχή έχει γίνει ούτως ή άλλως στις Βρυξέλλες, µε την αποποίηση του 50% της εθνικής ποσόστωσης στην παραγωγή ζάχαρης. Θυµίζω επίσης ότι επί υπουργίας Κοντού κλείσανε τα δύο εργοστάσια, αυτά της Λάρισας και της Ξάνθης. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ο στόχος είναι εδώ και χρόνια να απαξιωθεί η ελληνική ζάχαρη. Πώς γίνεται να χρειαζόµαστε σαν χώρα 330.000 τόνους ζάχαρη και να κλείνουν εργοστάσια; Μέχρι το 2006 η ελληνική ζάχαρη έκανε τζίρο 4 εκατ. ευρώ. Και µπορεί η ευθύνη απλά να µεταβιβάζεται στους επόµενους, ωστόσο το ζητούµενο είναι ότι οι αγρότες χάνουν εισόδηµα.
Έτσι που έχουν στριµώξει τα πράγµατα και µε την ΕΒΖ υπό κατάρρευση, θα υπάρχει τευτλοκαλλιέργεια τη νέα περίοδο; ∆εν µπορώ να πω µε σιγουριά τι θα κάνουν οι παραγωγοί την επόµενη καλλιεργητική σεζόν. Άλλωστε, όπως γνωρίζετε, εµείς ούτως ή άλλως δεν µπορούµε να διαθέσουµε το προϊόν µας αλλού. ∆ε γίνεται πάντως να µιλάµε για ανάπτυξη και συµβολαιακή γεωργία χωρίς να εξασφαλίζεται η χρηµατοδότηση του ίδιου του αγρότη. Κι εµείς επενδυτές είµαστε και συνεισφέρουµε στην οικονοµία της χώρας. Θεωρώ ανήκουστο καταρχήν να υπάρχει χώρα χωρίς Αγροτική Τράπεζα. Η Τράπεζα ήταν το εργαλείο του αγρότη. Ο αγρότης δεν µπορεί να δανείζεται µε επιτόκιο 10 και 11%.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΟ ∆ηµήτριος Μακαρές, µέλος του Αγροτικού Συλλόγου Β. Φθιώτιδας και εκπρόσωπος των τευτλοπαραγωγών του πρώην εργοστασίου της Λάρισας, είναι 3ης γενιάς αγρότης από το 1977. Εκτός από την καλλιέργεια ζαχαρότευτλων, είναι καλλιεργητής εκτατικών καλλιεργειών σιταριού, ντοµάτας, καλαµποκιού και τριφυλλιού. Γεννήθηκε στην Οµβριακή ∆οµοκού, όπως και ο πατέρας του, επίσης αγρότης από το 1962 όταν ξεκίνησε και η παραγωγή ζάχαρης στην περιοχή. Είναι παντρεµένος και έχει δύο κόρες και ένα γιο
Συνέντευξη στην Ελένη Ιωάννου από το 480ο φύλλο της Agrenda
Πώς φτάσατε στην κατάληψη των γραφείων της ΕΒΖ; Είχαµε µείνει απλήρωτοι χωρίς να έχουµε λάβει καµία ενηµέρωση. Σε συνάντηση µε τη διοίκηση της ΕΒΖ µας ανακοινώθηκε ότι υπάρχει αδυναµία πληρωµής των χρηµάτων που µας χρωστάνε και µάλιστα ότι οι εργαζόµενοι στο Πλατύ δεν αφήνουν την Τράπεζα Πειραιώς να σφραγίσει τα σιλό και να µπορέσει έτσι να προχωρήσει η πίστωση των λογαριασµών µας. ∆ιακόψαµε αµέσως τη συζήτηση γιατί θεωρήσαµε ότι αυτό δεν είχε καµία σχέση µε τη δική µας συµφωνία µε τη Βιοµηχανία. Βέβαια, να τονίσω ότι εµείς είµαστε στο πλευρό των εργαζοµένων. Ακόµη και να συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα θεωρούσαµε πως καλώς διεκδικούν και εκείνοι τα δεδουλευµένα τους. Παρόλα αυτά δεν ισχύει αυτό που ειπώθηκε.
∆ώστε µας µια καλύτερη εικόνα των οικονοµικών απαιτήσεων που έχουν σήµερα οι τευτλοκαλλιεργητές από την Ελληνική Βιοµηχανία Ζάχαρης.Αυτή τη στιγµή η ΕΒΖ χρωστά 18 εκατ. ευρώ σε 4.000 τευτλοκαλλιεργητές, ενώ υπάρχουν 20.000 τόνοι ασυγκόµιστων τεύτλων στα χωράφια. Είναι η πρώτη φορά που καθυστερεί πληρωµή όλα αυτά τα χρόνια. Μέχρι το 2013 πληρωνόµασταν µέσα σε 25-30 µέρες. Καταρχήν, όταν υπογράψαµε εµείς τη σύµβαση τον Φλεβάρη του 2014, γνωρίζαµε ότι υπάρχουν 3 ζαχαρουργεία. ∆ε γνωρίζαµε ότι πρόκειται να κλείσουν τα εργοστάσια στις Σέρρες και την Ορεστιάδα και πως θα µείνει τελικά µόνο ένα
Κάποιοι πάλι υποστηρίζουν ότι οι φέροντες σήµερα την πολιτική ευθύνη για το θέµα, προτιµούν να παραδώσουν την «καυτή πατάτα» στην επόµενη κυβέρνηση.Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Η αρχή έχει γίνει ούτως ή άλλως στις Βρυξέλλες, µε την αποποίηση του 50% της εθνικής ποσόστωσης στην παραγωγή ζάχαρης. Θυµίζω επίσης ότι επί υπουργίας Κοντού κλείσανε τα δύο εργοστάσια, αυτά της Λάρισας και της Ξάνθης. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ο στόχος είναι εδώ και χρόνια να απαξιωθεί η ελληνική ζάχαρη. Πώς γίνεται να χρειαζόµαστε σαν χώρα 330.000 τόνους ζάχαρη και να κλείνουν εργοστάσια; Μέχρι το 2006 η ελληνική ζάχαρη έκανε τζίρο 4 εκατ. ευρώ. Και µπορεί η ευθύνη απλά να µεταβιβάζεται στους επόµενους, ωστόσο το ζητούµενο είναι ότι οι αγρότες χάνουν εισόδηµα.
Έτσι που έχουν στριµώξει τα πράγµατα και µε την ΕΒΖ υπό κατάρρευση, θα υπάρχει τευτλοκαλλιέργεια τη νέα περίοδο; ∆εν µπορώ να πω µε σιγουριά τι θα κάνουν οι παραγωγοί την επόµενη καλλιεργητική σεζόν. Άλλωστε, όπως γνωρίζετε, εµείς ούτως ή άλλως δεν µπορούµε να διαθέσουµε το προϊόν µας αλλού. ∆ε γίνεται πάντως να µιλάµε για ανάπτυξη και συµβολαιακή γεωργία χωρίς να εξασφαλίζεται η χρηµατοδότηση του ίδιου του αγρότη. Κι εµείς επενδυτές είµαστε και συνεισφέρουµε στην οικονοµία της χώρας. Θεωρώ ανήκουστο καταρχήν να υπάρχει χώρα χωρίς Αγροτική Τράπεζα. Η Τράπεζα ήταν το εργαλείο του αγρότη. Ο αγρότης δεν µπορεί να δανείζεται µε επιτόκιο 10 και 11%.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΟ ∆ηµήτριος Μακαρές, µέλος του Αγροτικού Συλλόγου Β. Φθιώτιδας και εκπρόσωπος των τευτλοπαραγωγών του πρώην εργοστασίου της Λάρισας, είναι 3ης γενιάς αγρότης από το 1977. Εκτός από την καλλιέργεια ζαχαρότευτλων, είναι καλλιεργητής εκτατικών καλλιεργειών σιταριού, ντοµάτας, καλαµποκιού και τριφυλλιού. Γεννήθηκε στην Οµβριακή ∆οµοκού, όπως και ο πατέρας του, επίσης αγρότης από το 1962 όταν ξεκίνησε και η παραγωγή ζάχαρης στην περιοχή. Είναι παντρεµένος και έχει δύο κόρες και ένα γιο
Συνέντευξη στην Ελένη Ιωάννου από το 480ο φύλλο της Agrenda
