Ο σκοπός της καθιέρωσης της 21ης του Μάρτη ως παγκόσμια μέρα δασοπονίας είναι πολλαπλός.
Ο θεσμός στοχεύει στο να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά στο δασικό οικοσύστημα που καλύπτει το 25% της επιφάνειας της Γης, κεντρίζοντας ταυτόχρονα το ανθρώπινο ενδιαφέρον για να μάθει περισσότερα σχετικά με τις δασικές λειτουργίες.
Επιπροσθέτως, μέσω της συγκεκριμένης ημέρας, τονίζεται και η ανάγκη προστασίας των δασικών εκτάσεων λόγω της ζωτικής σημασίας τους για την ανθρώπινη επιβίωση, ενώ δίνεται και ιδιαίτερη έμφαση στη δημιουργία ενημερωμένων και δραστήριων πολιτών στα σύγχρονα ζητήματα του περιβάλλοντος.
Οι συνεχείς κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η ερημοποίηση της γης, οι απειλές στη βιοποικιλότητα και η εκτεταμένη υλοτόμηση των τροπικών δασών αποτελούν ζητήματα που δεν έχουν επιλυθεί και δυστυχώς λειτουργούν, συνδυαστικά, εις βάρος των δασικών εκτάσεων διεθνώς.
Στην Ελλάδα τα δάση βρίσκονται στο έλεος των φυσικών καταστροφών των καταπατητών και της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης των πόρων τους. Το 15% του δασικού πλούτου της χώρας μας καταστρέφεται κάθε χρόνο από διάφορες αιτίες. Από αυτό μόλις το 10% αναδασώνεται. Οι ελάχιστοι και μεγάλοι σε ηλικία δασοφύλακες, η ελλιπής κρατική χρηματοδότηση, ο απαρχαιωμένος εξοπλισμός και οι 2.500 αδιόριστοι ειδικοί επιστήμονες συνθέτουν το δασοπονικό πρόβλημα της χώρας μας το οποίο είναι παγιωμένο και συνεχές.
Ο θεσμός στοχεύει στο να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά στο δασικό οικοσύστημα που καλύπτει το 25% της επιφάνειας της Γης, κεντρίζοντας ταυτόχρονα το ανθρώπινο ενδιαφέρον για να μάθει περισσότερα σχετικά με τις δασικές λειτουργίες.
Επιπροσθέτως, μέσω της συγκεκριμένης ημέρας, τονίζεται και η ανάγκη προστασίας των δασικών εκτάσεων λόγω της ζωτικής σημασίας τους για την ανθρώπινη επιβίωση, ενώ δίνεται και ιδιαίτερη έμφαση στη δημιουργία ενημερωμένων και δραστήριων πολιτών στα σύγχρονα ζητήματα του περιβάλλοντος.
Οι συνεχείς κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η ερημοποίηση της γης, οι απειλές στη βιοποικιλότητα και η εκτεταμένη υλοτόμηση των τροπικών δασών αποτελούν ζητήματα που δεν έχουν επιλυθεί και δυστυχώς λειτουργούν, συνδυαστικά, εις βάρος των δασικών εκτάσεων διεθνώς.
Στην Ελλάδα τα δάση βρίσκονται στο έλεος των φυσικών καταστροφών των καταπατητών και της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης των πόρων τους. Το 15% του δασικού πλούτου της χώρας μας καταστρέφεται κάθε χρόνο από διάφορες αιτίες. Από αυτό μόλις το 10% αναδασώνεται. Οι ελάχιστοι και μεγάλοι σε ηλικία δασοφύλακες, η ελλιπής κρατική χρηματοδότηση, ο απαρχαιωμένος εξοπλισμός και οι 2.500 αδιόριστοι ειδικοί επιστήμονες συνθέτουν το δασοπονικό πρόβλημα της χώρας μας το οποίο είναι παγιωμένο και συνεχές.
