1. Για τη διακίνηση του γάλακτος με ελληνικό σήμα υποχρεωτικό να αναγράφεται το ό,τι είναι “ελληνικό” σε όλα τα συνοδευτικά έγγραφα.
2. Υποχρεωτικά σε κάθε επιχείρηση με ελληνικό σήμα θα πρέπει να τηρείται αρχείο με τους προμηθευτές και με τις εισερχόμενες ποσότητες σε όλα τα στάδια της παραγωγής και της διακίνησης.
3. Θα διασφαλίζεται η ιχνηλασιμότητα και με την αντίστροφη επιβεβαίωση.
4. Οι εγκαταστάσεις παραγωγής, επεξεργασίας και συσκευασίας θα πρέπει να είναι στην Ελλάδα.
5. Το γάλα που θα διατίθεται στην κατανάλωση θα πρέπει να παράγεται σε μονάδα εκτροφής γαλακτοτρόφων στην Ελλάδα.
Υπενθυμίζεται ότι η υποχρεωτικότητα της αναγραφής της προέλευσης του γάλακτος είχε θεσπιστεί το 2009 από τον τότε υφυπουργό Ανάπτυξης Γιώργο Βλάχο, ως αποτέλεσμα της συμφωνίας που είχε κάνει με ελληνικές γαλακτοκομικές επιχειρήσεις προκειμένου να ρίξουν την τιμή πώλησης του νωπού γάλακτος.
Ωστόσο, όπως αναφέρουν πηγές του υπουργείου, από το 2010 μέχρι και πριν από μήνες το υπουργείο Ανάπτυξης προσπαθούσε να τρενάρει την εφαρμογή απόφασης της Κομισιόν, σύμφωνα με την οποία δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική η αναγραφή της πρώτης ύλης των προϊόντων. Στον αντίποδα είναι σύννομη η διαδικασία για την καθιέρωση του ελληνικού σήματος με τη χορήγηση ειδικών κριτηρίων.
Αντιδράσεις
Από την πλευρά τους οι κτηνοτρόφοι θεωρούν ότι η κίνηση αυτή θα οδηγήσει σε περαιτέρω ελληνοποιήσεις εισαγόμενου γάλατος, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την φθίνουσα πορεία της παραγωγής αγελαδινού γάλακτος.Ενδεικτικό είναι ότι η εγχώρια παραγωγή αγελαδινού γάλακτος υποχωρεί συνεχώς και υπολογίζεται σε περίπου 600.000 τόνους αδυνατώντας να καλύψει την εθνική ποσόστωση των 850.000 τόνων αγελαδινού γάλακτος. Μάλιστα, εκτιμούν ότι θα ανοίξει τον δρόμο και την επιμήκυνση της διάρκειας ζωής του φρέσκου γάλακτος, λόγω αδυναμίας κάλυψης της ζήτησης από εγχώριο προιόν, ενώ οι βιομηχανίες θα εκμεταλλευτούν την δυνατότητα που τους παρέχει ο κανονισμός στρεφόμενες σε εισαγόμενες πρώτες ύλες.
ΣΥΡΙΖΑ: Ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά, για την καταστροφή της ελληνικής κτηνοτροφίας
Η κατάργηση της υποχρεωτικής αναγραφής της χώρας προέλευσης της πρώτης ύλης στη συσκευασία του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων, δεν αποκαλύπτει μόνο το σκοτεινό παρασκήνιο της “ψήφου εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία” που έδωσε η Nestle στη συνάντηση της με τον πρωθυπουργό.
Είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα οριστικής διάλυσης του κτηνοτροφικού τομέα της χώρας μετά το ξεπούλημα της Δωδώνης, την “φέτα Καναδά” και τον επερχόμενο κίνδυνο για όλα τα τυροκομικά προϊόντα με σήμα ποιότητας (ΠΟΠ, ΠΓΕ, βιολογικά), τα ληγμένα τρόφιμα, το χάος στον καθορισμό των βοσκοτόπων, την άγρια φορολόγηση των αγροτών, την ιλιγγιώδη αύξηση του κόστους παραγωγής, την οικονομική ασφυξία μετά το χάρισμα στον όμιλο Πειραιώς της ΑΤΕ.
Ο ισχυρισμός του υπουργείου Ανάπτυξης ότι θα υπάρξει προστασία για τα ελληνικά προϊόντα μέσω της θέσπισης ελληνικού σήματος, είναι απόλυτα ψευδής. Όχι μόνο επειδή το σήμα θα είναι προαιρετικό, σύμφωνα με την ισχύουσα ελληνική και κοινοτική νομοθεσία, αλλά και γιατί η μνημονιακή διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών έχει ήδη διαλύσει και τον ΕΛΟΓΑΚ - που συστήθηκε με στόχο να διασφαλίσει την ποιότητα και την αποτροπή των παράνομων ελληνοποιήσεων στα γαλακτοκομικά και ζωοκομικά προϊόντα και μάλιστα χρηματοδοτούμενος από τις εισφορές των ίδιων των κτηνοτρόφων - και τις αγορανομικές υπηρεσίες.
Όσο για την πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ, που σήμερα από τον χώρο της ΔΕΘ θα αναμασάει τις πομφόλυγες περί “Καινοτομίας και Ανάπτυξης στην Ελληνική Γεωργία”, ολοκληρώνει με συνέπεια την ολοκληρωτική παράδοση του πρωτογενή τομέα στα συμφέροντα των μεγάλων αγροδιατροφικών επιχειρήσεων και την μετροπή των αγροτών στους κολλίγους του 21ου αιώνα.
Οι κτηνοτρόφοι, το σύνολο του αγροτικού κόσμου, δεν έχουν άλλο δρόμο από τη συμπαράταξη τους με το λαϊκό κίνημα αντίστασης και ανατροπής. Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης σε συμμετοχικές, δημοκρατικές συνεργατικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Για την ανατροπή της κυβέρνησης και των μνημονίων, για την κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση, τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία.
