Στο ίδιο µήκος κύµατος ο Γιώργος Παναγόπουλος, παραγωγός από την Κουνινά Αιγειαλίας αναφέρει: «Ο πατέρας µου, µας έζησε µε τη σταφίδα. Τα σπίτια µας τα χτίσαµε µε τη σταφίδα. Τη µία χρονιά έριχνες τα µπετά, την επόµενη τα τούβλα και πάει λέγοντας. Τώρα µε εισόδηµα 10.000 ευρώ µπορείς να χτίσεις σπίτι; Έχω αναλάβει εδώ και 15 χρόνια τα κτήµατα και αυτή τη στιγµή ντρέποµαι να πω στα παιδιά µου να έρθουν κοντά».
Η κορινθιακή σταφίδα, ο επονοµαζόµενος «µαύρος χρυσός» της αγροτικής οικονοµίας, το προϊόν που στήριξε όσο κανένα άλλο την οικονοµία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και σηµάδεψε την οικιστική και πολιτιστική παράδοση της Πελοποννήσου, αλλά και της δυτικής Ελλάδας, σήµερα φαίνεται πως σήµερα δοκιµάζει τις αντοχές της.
Πρέπει να τη διαφυλάξουµε
Η µειωµένη φετινή παραγωγή αλλά και η αύξηση της ζήτησης από το εξωτερικό, σύµφωνα µε τον κ. Αγγελακόπουλο αύξησαν κατά τι τις τιµές. «Οι τιµές που “ακούγονται” από τους εµπόρους είναι καλύτερες σε σχέση µε πέρσι. Πιο απλά, η τιµή θα κυµανθεί από 1-1,10 ευρώ το κιλό, έναντι του 0,90-1,05 ευρώ πέρσι».
Παρά τις δυσκολίες, ο παραγωγός από το Μουζάκι φαίνεται πως ακόµη πιστεύει στην αξία του µαύρου καρπού που βγάζει τόσα χρόνια ο τόπος του. «Πρέπει να διατηρηθεί η καλλιέργεια στην περιοχή, καθώς πρόκειται για ένα προϊόν µοναδικό, αλλά χρειάζεται στήριξη σε συλλογικό επίπεδο», αναφέρει ο ίδιος και συνεχίζει: «Ήταν πάγια τακτική της Συνεταιριστικής Κορινθιακής Σταφίδας (ΣΚΟΣ) να δίνει µία τιµή βάσης απ’ όπου ξεκινούσαν οι έµποροι. Πέρσι και φέτος δεν έχει δώσει τιµή και οι έµποροι λένε “ότι ακουστεί…”. Η τιµή βάσης έδινε µία ασφάλεια στους παραγωγούς, ξέραµε από πού ξεκινούσαµε».
Περαιτέρω, αυτή η επισφάλεια λειτουργεί αρνητικά στις επενδύσεις που µπορούν να κάνουν οι παραγωγοί, σύµφωνα µε τον κ. Αγγελακόπουλο: «Έχοντας άγνοια για το τι µας περιµένει την επόµενη χρονιά, προσπαθούµε να µειώσουµε από παντού το κόστος, ακόµη και από τη φυτοπροστασία».
«Αν δεν υπήρχαν επιδοτήσεις δεν θα υφίσταται η σταφίδα», αυτή είναι η προσωπική εκτίµηση που καταθέτει στην Agrenda ο κ. Αγγελακόπουλος. Πρόκειται άλλωστε µία καλλιέργεια µε πολύ αυξηµένο κόστος παραγωγής και πολλές φροντίδες καθώς οι παθογόνοι εχθροί της συνεχώς αυξάνονται
Όσον αφορά τα στρέµµατα, η τάση από το 1999 και µετά είναι να µειώνονται στην ευρύτερη περιοχή. Ο κ. Αγγελακόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι από τα 450 στρέµµατα το 1999 φτάσαµε τα 200 το 2017. «Σε αυτή την τάση έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι οι αγρότες µεγαλύτερης ηλικίας δεν µπήκαν στη διαδικασία να προχωρήσουν σε αναµπελώσεις» συµπληρώνει ο ίδιος.
Χωρίς προβλήµα µετά το Brexit
Η Κορινθιακή σταφίδα συνεχίζει να είναι ένα καθαρά εξαγωγικό προϊόν. Η ΕΕ καταναλώνει ετησίως περίπου 250.000-280.000 τόνους σταφίδας (Κορινθιακή και Σουλτανίνα) και αποτελεί τον κύριο αποδέκτη της ελληνικής µαύρης σταφίδας. Το µεγαλύτερο µέρος της τελευταίας διακινείται στη Μ.Βρετανία, όπου χρησιµοποιείται στην παρασκευή µπισκότων και κέικ και άλλων προϊόντων. Είναι γεγονός ότι το Brexit δηµιούργησε µία αναστάτωση στον κλάδο αν και ακόµη δεν καταγράφονται προβλήµατα. «Η Αγγλία είναι ο βασικότερος πελάτης. Σε πρώτη φάση η απώλεια της ισοτιµίας δεν θα είναι πολύ αρνητική» επισήµανε σε ενηµερωτική εκδήλωση, ο πρόεδρος της ΣΚΟΣ, Θανάσης Σωτηρόπουλος
Όσοι την κρατούν, µετά κερδίζουν
Καλύτερες είναι οι τιµές για όσους µπορούν να αποθηκεύσουν τη σταφίδα για να τη διαθέσουν στην αγορά κάποιους µήνες αργότερα. «Το Μάρτη και τον Απρίλη οι παραγωγοί πήραν 1,50 ευρώ το κιλό, αλλά αυτό απαιτεί αποθηκευτικούς χώρους που εδώ στην Κουνινά διαθέτουν ελαχιστοι», αναφέρει ο παραγωγός Ιωάννης Παπαγεωργίου. Πέρα από τις υποδοµές, ο Γ. Αγγελακόπουλος από το Μουζάκι Ηλείας παρουσιάζει ως τροχοπέδη την ανάγκη ρευστότητας: «Φυσικά, όσοι µπόρεσαν να κρατήσουν το περσινό προϊόν πέτυχαν καλύτερες τιµές. Αλλά αυτό δεν µπορούν
να το κάνουν όλοι, γιατί οι περισσότεροι χρειάζονται άµεση ρευστότητα».
Το εξαιρετικό προϊόν δεν έχει τιμή μέχρι την τελευταία στιγμή
«Το προϊόν µας έχει καταλήξει να είναι “άτιµο”. Ενώ τα προηγούµενα χρόνια ξέραµε ήδη από τον Ιούλιο την τιµή που πιάναµε, σήµερα Αύγουστο µήνα δεν ξέρουµε τίποτα ακόµη», αναφέρει ο σταφιδοπαραγωγός από την Κουνινά της Αιγειαλίας, Γιώργος Παναγόπουλος
Περαιτέρω, ο κ. Παναγόπουλος θεωρεί ότι το εξαιρετικό προϊόν της περιοχής του δεν λαµβάνει την τιµή που θα έπρεπε. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το 2013 η Ελλάδα παρήγαγε 22.000 τόνους σταφίδα, 2.000 η Καλιφόρνια και 2.000 η Αυστραλία. Την ίδια χρονιά η διεθνώς παραγόµενη ποσότητα της Σουλτανίνας έφτασε τους 1,5 εκατ. τόνους. Η σταφίδα πήρε 1,45 ευρώ το κιλό και η Σουλτανίνα 1,75. Πώς γίνεται να έχουµε το µονοπώλιο ενός εξαιρετικού προϊόντος και να κρατιόµαστε κάτω από τη Σουλτανίνα;».
Απογοητευτικές χαρακτηρίζει τις τιµές της σταφίδας και ο Ιωάννης Παπαγεωργίου, παραγωγός βιολογικής σταφίδας από την ίδια περιοχή. «Πέρσι η τιµή διαµορφώθηκε στο 1 ευρώ για τη συµβατική σταφίδα. Φέτος, οι τιµές που ακούγονται είναι γύρω στο 1,20-1,30 ευρώ το κιλό. Όταν οι ζηµιές λόγω του καύσωνα φτάνουν σε ορισµένους παραγωγούς το 70%, µιλάµε για εξευτελιστικές τιµές. Για τη βιολογική καλλιέργεια η τιµή που πήραµε πέρσι ήταν 1,40 συν 10 λεπτά εξόφληση. Γνωρίζοντας ότι παίρνουµε περίπου 40 παραπάνω από την συµβατική φέτος περιµένουµε µία τιµή γύρω στο 1,60». Η υφιστάµενη κατάσταση κάνει τον κ. Παπαγεωργίου να σκέφτεται να στραφεί στα οινοστάφυλα: «Τελειώνοντας η ενιαία ενίσχυση για τη σταφίδα το 2019, καθώς ακούγεται, σκέφτοµαι πολύ σοβαρά να πάω στα οινοστάφυλα. Είναι πάρα πολύς ο κόπος για να είναι τόσο µικρή η τιµή. Εγώ µε 30 στρέµµατα σταφίδα βγάζω 10-12.000 ευρώ. Έχω ένα µικρό χωράφι που βάζω Μαύρο Καλαβρυτινό και Ροδίτη, γηγενείς ποικιλίες. Μ’ ένα χαλκό και ένα θειάφι τρυγάω».
Η κορινθιακή σταφίδα, ο επονοµαζόµενος «µαύρος χρυσός» της αγροτικής οικονοµίας, το προϊόν που στήριξε όσο κανένα άλλο την οικονοµία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και σηµάδεψε την οικιστική και πολιτιστική παράδοση της Πελοποννήσου, αλλά και της δυτικής Ελλάδας, σήµερα φαίνεται πως σήµερα δοκιµάζει τις αντοχές της.
Πρέπει να τη διαφυλάξουµε
Η µειωµένη φετινή παραγωγή αλλά και η αύξηση της ζήτησης από το εξωτερικό, σύµφωνα µε τον κ. Αγγελακόπουλο αύξησαν κατά τι τις τιµές. «Οι τιµές που “ακούγονται” από τους εµπόρους είναι καλύτερες σε σχέση µε πέρσι. Πιο απλά, η τιµή θα κυµανθεί από 1-1,10 ευρώ το κιλό, έναντι του 0,90-1,05 ευρώ πέρσι».
Παρά τις δυσκολίες, ο παραγωγός από το Μουζάκι φαίνεται πως ακόµη πιστεύει στην αξία του µαύρου καρπού που βγάζει τόσα χρόνια ο τόπος του. «Πρέπει να διατηρηθεί η καλλιέργεια στην περιοχή, καθώς πρόκειται για ένα προϊόν µοναδικό, αλλά χρειάζεται στήριξη σε συλλογικό επίπεδο», αναφέρει ο ίδιος και συνεχίζει: «Ήταν πάγια τακτική της Συνεταιριστικής Κορινθιακής Σταφίδας (ΣΚΟΣ) να δίνει µία τιµή βάσης απ’ όπου ξεκινούσαν οι έµποροι. Πέρσι και φέτος δεν έχει δώσει τιµή και οι έµποροι λένε “ότι ακουστεί…”. Η τιµή βάσης έδινε µία ασφάλεια στους παραγωγούς, ξέραµε από πού ξεκινούσαµε».
Περαιτέρω, αυτή η επισφάλεια λειτουργεί αρνητικά στις επενδύσεις που µπορούν να κάνουν οι παραγωγοί, σύµφωνα µε τον κ. Αγγελακόπουλο: «Έχοντας άγνοια για το τι µας περιµένει την επόµενη χρονιά, προσπαθούµε να µειώσουµε από παντού το κόστος, ακόµη και από τη φυτοπροστασία».
Χωρίς επιδοτήσεις δεν θα υπήρχε σταφίδα
«Αν δεν υπήρχαν επιδοτήσεις δεν θα υφίσταται η σταφίδα», αυτή είναι η προσωπική εκτίµηση που καταθέτει στην Agrenda ο κ. Αγγελακόπουλος. Πρόκειται άλλωστε µία καλλιέργεια µε πολύ αυξηµένο κόστος παραγωγής και πολλές φροντίδες καθώς οι παθογόνοι εχθροί της συνεχώς αυξάνονται
Όσον αφορά τα στρέµµατα, η τάση από το 1999 και µετά είναι να µειώνονται στην ευρύτερη περιοχή. Ο κ. Αγγελακόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι από τα 450 στρέµµατα το 1999 φτάσαµε τα 200 το 2017. «Σε αυτή την τάση έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι οι αγρότες µεγαλύτερης ηλικίας δεν µπήκαν στη διαδικασία να προχωρήσουν σε αναµπελώσεις» συµπληρώνει ο ίδιος.
Χωρίς προβλήµα µετά το Brexit
Η Κορινθιακή σταφίδα συνεχίζει να είναι ένα καθαρά εξαγωγικό προϊόν. Η ΕΕ καταναλώνει ετησίως περίπου 250.000-280.000 τόνους σταφίδας (Κορινθιακή και Σουλτανίνα) και αποτελεί τον κύριο αποδέκτη της ελληνικής µαύρης σταφίδας. Το µεγαλύτερο µέρος της τελευταίας διακινείται στη Μ.Βρετανία, όπου χρησιµοποιείται στην παρασκευή µπισκότων και κέικ και άλλων προϊόντων. Είναι γεγονός ότι το Brexit δηµιούργησε µία αναστάτωση στον κλάδο αν και ακόµη δεν καταγράφονται προβλήµατα. «Η Αγγλία είναι ο βασικότερος πελάτης. Σε πρώτη φάση η απώλεια της ισοτιµίας δεν θα είναι πολύ αρνητική» επισήµανε σε ενηµερωτική εκδήλωση, ο πρόεδρος της ΣΚΟΣ, Θανάσης Σωτηρόπουλος
Όσοι την κρατούν, µετά κερδίζουν
Καλύτερες είναι οι τιµές για όσους µπορούν να αποθηκεύσουν τη σταφίδα για να τη διαθέσουν στην αγορά κάποιους µήνες αργότερα. «Το Μάρτη και τον Απρίλη οι παραγωγοί πήραν 1,50 ευρώ το κιλό, αλλά αυτό απαιτεί αποθηκευτικούς χώρους που εδώ στην Κουνινά διαθέτουν ελαχιστοι», αναφέρει ο παραγωγός Ιωάννης Παπαγεωργίου. Πέρα από τις υποδοµές, ο Γ. Αγγελακόπουλος από το Μουζάκι Ηλείας παρουσιάζει ως τροχοπέδη την ανάγκη ρευστότητας: «Φυσικά, όσοι µπόρεσαν να κρατήσουν το περσινό προϊόν πέτυχαν καλύτερες τιµές. Αλλά αυτό δεν µπορούν
να το κάνουν όλοι, γιατί οι περισσότεροι χρειάζονται άµεση ρευστότητα».
Το εξαιρετικό προϊόν δεν έχει τιμή μέχρι την τελευταία στιγμή
«Το προϊόν µας έχει καταλήξει να είναι “άτιµο”. Ενώ τα προηγούµενα χρόνια ξέραµε ήδη από τον Ιούλιο την τιµή που πιάναµε, σήµερα Αύγουστο µήνα δεν ξέρουµε τίποτα ακόµη», αναφέρει ο σταφιδοπαραγωγός από την Κουνινά της Αιγειαλίας, Γιώργος Παναγόπουλος
Περαιτέρω, ο κ. Παναγόπουλος θεωρεί ότι το εξαιρετικό προϊόν της περιοχής του δεν λαµβάνει την τιµή που θα έπρεπε. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το 2013 η Ελλάδα παρήγαγε 22.000 τόνους σταφίδα, 2.000 η Καλιφόρνια και 2.000 η Αυστραλία. Την ίδια χρονιά η διεθνώς παραγόµενη ποσότητα της Σουλτανίνας έφτασε τους 1,5 εκατ. τόνους. Η σταφίδα πήρε 1,45 ευρώ το κιλό και η Σουλτανίνα 1,75. Πώς γίνεται να έχουµε το µονοπώλιο ενός εξαιρετικού προϊόντος και να κρατιόµαστε κάτω από τη Σουλτανίνα;».
Απογοητευτικές χαρακτηρίζει τις τιµές της σταφίδας και ο Ιωάννης Παπαγεωργίου, παραγωγός βιολογικής σταφίδας από την ίδια περιοχή. «Πέρσι η τιµή διαµορφώθηκε στο 1 ευρώ για τη συµβατική σταφίδα. Φέτος, οι τιµές που ακούγονται είναι γύρω στο 1,20-1,30 ευρώ το κιλό. Όταν οι ζηµιές λόγω του καύσωνα φτάνουν σε ορισµένους παραγωγούς το 70%, µιλάµε για εξευτελιστικές τιµές. Για τη βιολογική καλλιέργεια η τιµή που πήραµε πέρσι ήταν 1,40 συν 10 λεπτά εξόφληση. Γνωρίζοντας ότι παίρνουµε περίπου 40 παραπάνω από την συµβατική φέτος περιµένουµε µία τιµή γύρω στο 1,60». Η υφιστάµενη κατάσταση κάνει τον κ. Παπαγεωργίου να σκέφτεται να στραφεί στα οινοστάφυλα: «Τελειώνοντας η ενιαία ενίσχυση για τη σταφίδα το 2019, καθώς ακούγεται, σκέφτοµαι πολύ σοβαρά να πάω στα οινοστάφυλα. Είναι πάρα πολύς ο κόπος για να είναι τόσο µικρή η τιµή. Εγώ µε 30 στρέµµατα σταφίδα βγάζω 10-12.000 ευρώ. Έχω ένα µικρό χωράφι που βάζω Μαύρο Καλαβρυτινό και Ροδίτη, γηγενείς ποικιλίες. Μ’ ένα χαλκό και ένα θειάφι τρυγάω».
