Μνηµείο πελατειακής λογικής κατάντησαν τα Σχέδια Βελτίωσης

Ποτέ άλλοτε δεν υπέστησαν τόσες τροποποιήσεις, ποτέ άλλοτε δεν δόθηκαν τόσες παρατάσεις, ποτέ άλλοτε δεν συγκέντρωσαν τόσους επενδυτικούς φακέλους, ποτέ άλλοτε δεν προδιαγράφηκε τέτοιο «χάσµα» ανάµεσα στις αιτήσεις ενδιαφέροντος και στις εγκρίσεις που µπορούν να αντέξουν. Κι όµως, οι παρατάσεις συνεχίζονται, όπως συνεχίζεται και η υποβολή φακέλων.

∆εν υπάρχει αµφιβολία ότι η παθογένεια των Σχεδίων Βελτίωσης είναι παλιά υπόθεση. Σε καµιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα, οι ενισχύσεις για την βελτίωση του µηχανολογικού εξοπλισµού και της εν γένει δοµής των αγροτικών εκµεταλλεύσεων δεν λειτουργεί κατ’ αυτό τον τρόπο. Αποτελεί µοναδικό, ελληνικό φαινόµενο, η αγορά των αγροτικών µηχανηµάτων να περιορίζεται στα στενά χρονικά όρια µιας προκήρυξης, η οποία µάλιστα γίνεται µια φορά στα πέντε χρόνια και σχεδόν νοµοτελειακά, καθίσταται πεδίο µικροκοµµατικής εκµετάλλευσης και φθηνής συναλλαγής ανάµεσα σε οµάδες επιρροής και επιτελείς της δηµόσιας διοίκησης.

Κερδισµένοι και χαµένοι

Μοναδικοί κερδισµένοι, απ’ ό,τι φαίνεται, αυτή τη φορά, Σύµβουλοι και Μελετητές που είχαν το χρόνο και τη θεσµική κάλυψη να συντάξουν µε την άνεσή τους όσο το δυνατόν περισσότερους φακέλους, να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν µεγαλύτερη αµοιβή από τους υποψήφιους αγρότες – επενδυτές και να διαµορφώσουν ευρεία πελατειακή βάση, χρήσιµη για υπηρεσίες παντός είδους. Χαµένοι βέβαια οι αγρότες, που υποχρεώθηκαν για µια ακόµη φορά, να προσαρµόσουν τον αναπτυξιακό τους προσανατολισµό και τα επενδυτικά τους σχέδια µέσα στα ασφυκτικά περιθώρια -όχι κατ’ ανάγκην χρονικά- του εν λόγω προγράµµατος, να εξαντλήσουν σ’ αυτό όλη τη φαντασία τους, να δεσµεύσουν αντίστοιχα όλη τη ρευστότητά τους και να βάλουν το κεφάλι τους στον τορβά.  Και δώστου να βάλουµε κι αυτό το µηχάνηµα, δώστου, αφού έχει επιδότηση, να πάρουµε και το άλλο και τρέξε στις αντιπροσωπείες για προσφορές και προτιµολόγια και ψάξε, όπως – όπως, γι’ αυτά που κουµπώνουν µε το πρόγραµµα και όχι γι’ αυτά που χρειάζεται η εκµετάλλευση, στο τέλος, όλα, ένας αχταρµάς, χωρίς αρχή µέση και τέλος, χωρίς αναπτυξιακή λογική και µελέτη προσφοράς και κόστους, χωρίς δυνατότητα επιλογής των κατάλληλων επενδυτικών και τεχνολογικών λύσεων.

Τα χρόνια περνούν και οι Έλληνες αγρότες, σαν να γυρίζουν, κάθε πέντε χρόνια, γύρω από τον εαυτό τους. Όλα βιαστικά και χωρίς σχεδιασµό και επενδυτικό πλάνο, όλα για το σήµερα και την επιδότηση που απλά ανεβάζει, το κόστος της επένδυσης.

Υποτακτικοίτων µελετητών

Αυτή τη φορά, δεν υπήρχε καν η άνεση της προµήθειας ενός µηχανήµατος ή συστήµατος απαραίτητου για την αγροτική εκµετάλλευση, σε χρόνο που αυτό ήταν αναγκαίο ανεξάρτητα από το χρόνο υποβολής- οριστικοποίησης του επενδυτικού φακέλου. Η µόνη δαπάνη που αναγνωρίζεται ως επιλέξιµη πριν από την οριστικοποίηση της αίτησης, είναι αυτή της αµοιβής του Συµβούλου – Μελετητή, ένα ακόµη στοιχείο που αποδεικνύει τη βαθιά «δουλεία» των αρχών απέναντι στη συγκεκριµένη κάστα. Φτάνει Αύγουστος και κανείς δεν ξέρει, αν θα ισχύσει η διαδικασία εκχώρησης της επιχορήγησης στους προµηθευτές (για µηχανήµατα και εξοπλισµό), ποιο είναι το πλάνο χρηµατοδότησης του µέρους εκείνου της επένδυσης που υπερβαίνει το ποσό της ίδιας συµµετοχής, αλλά και τι γίνεται µε τα περιβόητα «εργαλεία χρηµατοδότησης». Την ίδια στιγµή, πληθαίνουν οι αγρότες που δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν φορολογική ενηµερότητα, ενώ όλο και πιο πολλοί δεν ξέρουν τι χρωστούν στα ασφαλιστικά ταµεία, ενώ άλλοι πάλι αγωνιούν για το καθεστώς του εξωδικαστικού και των 120 δόσεων που θα πρέπει να περάσουν για να καταστεί επιλέξιµος ο επενδυτικός τους φάκελος.