Γευστική φιλοξενία µε επίκεντρο το κρασί

Η μαγειρική προέκυψε τυχαία, σαν άσκηση σύνθεσης πιάτων με υλικά που είχα ή αγόραζα, στα διαλείμματα της αρχιτεκτονικής μου δραστηριότητας, με ξεκούραζε και είχα και άμεση υλοποίηση, αντίθετα με τη δουλειά μου. Και σε κάθε ένα από αυτά θα προσπαθούσα να εμβαθύνω, αλλά με ανορθόδοξο τρόπο, ήθελα να τα ανακαλύπτω μόνος, διαβάζοντας και ψάχνοντας, αλλά πρόσφατα στο κρασί αποφάσισα να βάλω τα πράγματα σε οργανωμένο πλαίσιο, και μέσα από το WSPC ξανάκατσα στα θρανία



Σταδιακά, αναζήτησα τρόπους να διευρύνω τις οινικές μου εμπειρίες μέσα από την καθημερινότητα. Κάποια στιγμή ανακάλυψα πως αν συνέθετα όλα τα προηγούμενα αγαπημένα μου πεδία, κατέληγα σε αυτό που ονομάζω «οινικό γεύμα ή δείπνο φιλοξενίας». Να φιλοξενώ ένα τραπέζι με ανθρώπους που να μοιραζόμαστε τουλάχιστον ένα κοινό πάθος, το κρασί, ανεξάρτητα με το αν οι περισσότεροι ή όχι διατηρούν επαγγελματική σχέση μαζί του, πάντα με συνοδεία καλοδουλεμένων πιάτων. Έτσι, από τη μία οι συμμετέχοντες θα είχαμε την ευκαιρία να προάγουμε τον οινικό μας πολιτισμό και να πειραματιστούμε κι από την άλλη όποτε αυτό κρίνεται απαραίτητο να μπορούμε να διασταυρώσουμε τα ξίφη μας αν χρειαστεί (μη ξεχνάτε άλλωστε πως όλοι οι εραστές του κρασιού ξιφομαχούν)

Του Θέµου Νικολετόπουλο


Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό Wine Trails The Top 50 που κυκλοφορεί