Ωστόσο, µετά από ένα έτος κατά το οποίο οι ηγέτες της περιοχής δεν κατάφεραν να κάνουν ούτε τις πιο βασικές µεταρρυθµίσεις, δεν µπορεί κανείς παρά να αισθανθεί ότι ο Ντράγκι δεν εισακούγεται από κανέναν [...].Για αρχή, η 28µελής ΕΕ θα πρέπει να ολοκληρώσει την ενιαία αγορά της, ξεκινώντας από τους τοµείς στους οποίους δεν λειτουργεί, ιδίως στις υπηρεσίες.
Στη συνέχεια, η µικρότερη οµάδα των χωρών του ευρώ πρέπει να ολοκληρώσει τη λεγόµενη «τραπεζική ένωση», η οποία έχει µεταφέρει την εποπτεία των µεγαλύτερων τραπεζών από τις εθνικές αρχές στην ΕΚΤ. Αυτό σηµαίνει, για παράδειγµα, τη δηµιουργία ενός ταµείου ασφαλείας για την ευρωζώνη, προκειµένου αυτό να παράσχει βοήθεια αν µια τράπεζα αντιµετωπίσει πρόβληµα. Ο Ντράγκι θέλει επίσης τα κράτη µέλη να δηµιουργήσουν µία ακόµη πηγή άντλησης χρηµάτων για να βοηθήσουν τις χώρες, όταν οι αγορές στρέφονται εναντίον τους µε έναν παράλογο τρόπο[...]. Οι πολιτικοί ηγέτες τα γνωρίζουν αυτά, αλλά κάνουν λίγα στην πράξη[...].
Όλα αυτά µοιάζουν αρκετά µε το «Έγκληµα στο Orient Express», στο ότι είναι αδύνατο να επιρρίψει κανείς την ευθύνη σε ένα µόνο κράτος. Ο πιο προφανής ένοχος είναι, βεβαίως, η Γερµανία. Το Βερολίνο αρνήθηκε να σηµειώσει πρόοδο όσον αφορά στη δηµιουργία ενός κοινού συστήµατος ασφάλισης καταθέσεων, το οποίο θα προστατεύει τους καταθέτες µε έως και 100.000 ευρώ σε περίπτωση κρίσης. [...].
Ωστόσο, δεν ευθύνεται για όλα το Βερολίνο. Ο Γάλλος πρόεδρος Εµµάνουελ Μακρόν υποστήριξε θαρραλέα µια πιο ολοκληρωµένη ευρωζώνη όταν ανέλαβε την εξουσία. Εφαρµόζει επίσης τις γαλλικές µεταρρυθµίσεις στην αγορά εργασίας που ενίσχυσαν την αξιοπιστία της Γαλλίας µε τη Γερµανία. Ωστόσο, οι προσπάθειές του στη νοµισµατική ένωση δεν ήταν εστιασµένες.[...].
Η Ιταλία είναι άλλη ιστορία. Η εκλογή της λαϊκιστικής κυβέρνησης καθιστά πολύ δύσκολο για άλλα µέλη της ευρωζώνης να συµφωνήσουν σε µεγαλύτερη αλληλεγγύη[...]. Γενικότερα, η ΕΕ φαίνεται πολύ απασχοληµένη µε άλλες κρίσεις που πρέπει να λάβει υπόψη. Ακόµη, έρχεται και το Brexit[...].. Παρά τις προσπάθειες του Ντράγκι, η νοµισµατική ένωση είναι απίθανο να σηµειώσει σηµαντική πρόοδο µέχρι να αποχωρήσει από τη θέση του το φθινόπωρο του 2019. Έσωσε το ευρώ, αλλά δεν µπορεί να εγγυηθεί το µέλλον του.
* ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ BLOOMBERG ΚΑΙ LA REBUPPLICA
