Για τον λόγο αυτό στράφηκε στην τυποποίηση του προϊόντος που παράγει εδώ και πέντε χρόνια, κυνηγώντας νέες προκλήσεις. Παίρνοντας την ιστορία από την αρχή, ο κ. Παπασταθόπουλος σπούδασε και εργάστηκε ως πολιτικός µηχανικός, ωστόσο όντας γιός και εγγονός αγρότη, η αγάπη του για τη γη δεν τον άφησε να αποµακρυνθεί πολύ από αυτήν, και έτσι πριν από 20 χρόνια ξεκίνησε την καλλιέργεια φιστικιών.
«Ο πατέρας µου µε ανέθρεψε καλλιεργώντας 100 στρέµµατα σιτάρι χωρίς κανένα µηχάνηµα στην κατοχή του. Ο ίδιος σπούδασα καλλιεργώντας 100 στρέµµατα βαµβάκι, αλλά αµφιβάλλων αν το παιδί µου θα µπορέσει να πορευτεί στη ζωή του καλλιεργώντας 100 στρέµµατα φιστικιές».
«Αγάπησα τη γη γιατί ίδρωσα πάνω σε αυτή µαζί µε τον πατέρα µου» αφηγείται στην Agrenda, εξηγώντας πως µόλις βρέθηκε η συγκυρία, επέστρεψε σε αυτή. Σήµερα το Κτήµα Παπαστάθη εκτείνεται σε αγροκτήµατα συνολικής έκτασης 300 στρεµµάτων στα ∆.∆. ∆έντρων-Ναρθακίου του ∆ήµου Φαρσάλων στο νοµό Λάρισας και στο ∆.∆. Θαυµακού του ∆ήµου ∆οµοκού στο νοµό Φθιώτιδος, µε φυστικόδεντρα δύο ποικιλιών, της κλασσικής Αιγινίτικης ποικιλίας και της ποικιλίας pontikis.
Ο Ιωάννης Παπασταθόπουλος, μαζί με τους γιούς του Θανάση (φώτο) και Παναγιώτη, είναι αφοσιωμένοι στην καλλιέργεια φιστικόδεντρων, και κάνουν σταθερά βήματα στον τομέα επεξεργασίας και εμπορίας του φιστικιού.
Τα περίπου 8.000 δέντρα αποδίδουν, ανάλογα µε την χρονιά, περίπου στους 40 µε 50 τόνους. Τα προϊόντα είναι φιστίκι σε ψίχα, ψηµένο σε διάφορες γεύσεις αλατισµένο, ανάλατο ή ελαφρώς αλατισµένο.
Η εµπορική δραστηριότητα ξεκίνησε πριν από πέντε περίπου χρόνια. «Υπήρξαν χρονιές που πουλήσαµε το προϊόν µας µε 5 ευρώ το κιλό. ∆εν θέλουµε να ξαναδούµε αυτές τις µέρες και θα προσπαθήσω να µην ξανασυµβεί», αναφέρει. Πλέον η οικογενειακή επιχείρηση εξάγει το 40% του τζίρου σε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ µετά από την έκθεση SIAL στο Παρίσι, στρώνεται ο δρόµος για τις αγορές των αραβικών χωρών.
Ο εκσυγχρονισμός στην καλλιέργεια είναι μονόδρομος κάθε επιχείρησης
Η παραγωγή στο Κτήµα Παπαστάθη είναι καθετοποιηµένη. «Έχουµε όλη τη γραµµή παραγωγής, αποφλοιωτήρα, στεγνωτήριο, ξηραντήρα, διαλογέα µεγέθους», αναφέρει ο κ. Παπασταθόπουλος, σηµειώνοντας πως όλες αυτές οι επενδύσεις έγιναν µε ίδια κεφάλαια. «Επενδύσαµε σχεδόν το σύνολο των εσόδων µας, το µεδούλι, τον ιδρώτα µας ίσως και περισσότερα», λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά.
Στόχος της επιχείρησης είναι ο µηχανικός εκσυγχρονισµός της καλλιέργειας.
«Ο πατέρας µου µε ανέθρεψε καλλιεργώντας 100 στρέµµατα σιτάρι χωρίς κανένα µηχάνηµα στην κατοχή του. Ο ίδιος σπούδασα καλλιεργώντας 100 στρέµµατα βαµβάκι, αλλά αµφιβάλλων αν το παιδί µου θα µπορέσει να πορευτεί στη ζωή του καλλιεργώντας 100 στρέµµατα φιστικιές», υποστήριξε ο κ. Παπασταθόπουλος, εξηγώντας πως οι καιροί έχουν αλλάξει. «Σε ένα βιβλίο αγροτικού µάρκετινγκ θα δει κανείς πως η κοστολόγηση του αγροτικού προϊόντος γίνεται πρώτα από εµπόρους, σούπερ µάρκετ, εταιρείες λοτζίστικ, και στο τέλος αναφέρονται οι αγρότες», εξηγεί συνεχίζοντας «όταν το κοστολόγιο ανεβαίνει µε καύσιµα, µε εισφορές, δεν θα µπορέσει το παιδί µου να ζήσει. Για τον λόγο αυτό ο εκσυγχρονισµός στην καλλιέργεια είναι µονόδροµος. Πρέπει να προσαρµοστούµε στις εξελίξεις, να είµαστε ενεργές µονάδες».
Στόχος, λοιπόν, της επιχείρησης είναι ο µηχανικός εκσυγχρονισµός της καλλιέργειας. «Έχουµε µηχανήµατα και παίρνουµε συνεχώς καινούρια πιο εξελιγµένα. Με αυτόν τον τρόπο ίσως καταφέρουµε να αποφύγουµε την ανάγκη να έχουµε εποχιακά πολυπληθές εργατικό δυναµικό. Ζητούµενο είναι η µείωση του κόστους της παραγωγής σε συνδυασµό µε την αύξησή της».
«Πρέπει να προσαρµοστούµε στις εξελίξεις, να είµαστε ενεργές µονάδες», αναφέρει ο κ. Παπασταθόπουλος.
«Η εξωστρέφεια αποτελεί επίσης µονόδροµο της επιχείρησης», υποστηρίζει ο έµπειρος γεωργός αναφέροντας πως η παρουσία του σε διεθνείς εκθέσεις «πίσω από την πρόκληση µιας πετυχηµένης παρουσίας σε οποιαδήποτε αγορά, και µιας καινούριας συµφωνίας µε έναν νέο πελάτη, συνιστά µια ανάγκη, αφού την παραγωγή δεν µπορεί να την στηρίξει η εγχώρια αγορά».
